"Omaaa, Koeoek!’’ brult Berend over het veld. Zojuist heb ik hem een derde biscuit geweigerd. Een dag eerder heeft oma op hem en Juliette gepast. Ze had een blik biscuitjes en was een stuk ruimgeviger. Teleurgesteld dat oma vandaag geen gehoor geeft, stapt hij mopperend op zijn fietsje. Hij wordt al groot, net als zijn zus.
Precies een jaar wonen we nu in ons Tiny House. We hebben alle seizoenen meegemaakt. De eerste zomer brachten we door op de camping in Bilthoven. Van vakantiesferen verhuisden we eind 2017 naar een kaal, mistig veld in Nieuwegein, alleen, helemaal van het net af. Maar wat waren we blij, een officiële plek om tiny te wonen, legaal, waar we ons konden inschrijven! In het vroege voorjaar al, kwamen de buren. En met de buren bermen vol fluitekruid, bloesems, boterbloemen. Het gras begon te groeien, er kwamen vlinders, we zagen ganzenkuikens groot worden, de bomen kwamen vol met fris, groen blad.
Nu is het een mooiere plek dan we ons hadden durven voorstellen. Omdat het al weken prachtig weer is, zijn we alleen binnen om te slapen. Berend graaft in de zandbak. Juliette rent met wapperende haren door ‘’het prikkelpad’’, een kronkelend paadje dat we met de bosmaaier dwars door een heuvel hoge brandnetels hebben gemaakt. Ik vind het heerlijk om buiten te rommelen, gras maaien, het moestuintje verzorgen, hutten te vlechten van wilgentakken. Gijsbert heeft samen met de buurman een prachtig toegangshek gemaakt en een vlonder bij het water, de Merwede. Daar kunnen we nu een bootje te water laten. Met de buren hebben we electra en water als backupvoorziening aangelegd, paadjes van houtsnippers gemaakt en een gezamenlijke plek gecreëerd. Dat vind ik mooi aan zo wonen: Je loopt de deur niet plat bij de buren, maar je helpt elkaar. Spontaan organiseren we een barbecue of drinken we even koffie. We voelen ons allemaal verantwoordelijk voor het terrein, om het mooi te maken en te houden. Met oog voor de dieren die er leven, de vele insecten en vogels. Is er iets kapot, dan maken we het zelf. Iedere maand organiseren we een open dag waar we iedere keer zo'n 200 bezoekers verwelkomen.
Deze vrijheid, niet meer de ballast van hoge woonlasten en te veel spullen: ik wil het voor geen goud meer missen. Aan mijn blogs voor Terdege komt na een jaar wel een einde. Het jaar is rond. Ik hoop dat je er, of je nu groot woont of klein, van genoten hebt.
Meer lezen of op de hoogte blijven? Zie onstinyhouseavontuur.nl
