Mijn trouwjurk in een klein koffertje gerold en een theepot, antieke klok en krentenbol met kaas in mijn rugzak. Na weken van voorbereidingen, vier retourvluchten en eindeloze WhatsApp- en Skypegeprekken heb ik besloten dat het nu tijd is om te verhuizen naar Egypte.
Mijn auto wordt last minute verkocht en de voor mij meest waardevolle spullen gaan in twee koffers. Er staan er al twee in mijn nieuwe appartement. Het is raar om de spullen achterin de auto te zien liggen, zeker om dan te bedenken dat dit eigenlijk alles is wat ik bezit.
De dag voor vertrek heb ik afscheid kunnen nemen van mijn opa’s, oma en vrienden. Op het vliegveld zeg ik gedag tegen mijn ouders, broertjes en zusjes. Met tranen in de ogen, extra stevige knuffels en de ‘niet huilen, we zien elkaar over twee weken weer’ belofte, want dan staat de bruiloft in Cairo gepland.
Mijn ouderlijk gezin komt overvliegen, net als een handjevol vrienden. Dan kunnen ze eindelijk kennismaken met mijn toekomstige man, mijn schoonfamilie en mijn nieuwe thuisland. Ze kennen Rami namelijk alleen vanaf een schermpje, niemand heeft hem nog in het echt ontmoet. Ik voel me eenzaam als ik bij ze weg loop, op weg naar mijn nieuwe toekomst.
De vlucht voelt als het zweven tussen mijn leven met familie, vrienden, werk en kerk, en het nog onbekende leven in het voor mij nog steeds onbekende land. Al ben ik er al wel vier keer geweest, er is nog zoveel wat nieuw voor mij is.
Bij aankomst staat alleen mijn zwager mij op te wachten en ietwat teleurgesteld geef ik mijn bagagekarretje aan hem. ‘Welcome’, zegt hij en dat is meteen al het Engels dat hij kent. Rami had me een behoorlijke domper bezorgd toen ik het vliegtuig in stapte, want hij vertelde me dat hij nog wat voor zijn werk moest doen en niet op tijd op zou zijn om mij op te halen.
Op de parkeerplaats drukt mijn zwager zijn Nokia in mijn hand en gebaart dat ik hem aan mijn oor moet houden. Een al te bekende stem vertelt me dat de auto ergens anders geparkeerd staat en dat ik me moet omdraaien. En als ik dit doe, zie ik mijn Rami staan, met een bos bloemen in zijn hand en een grote lach op zijn gezicht. En mijn zwager? Die filmt alles met zijn gloednieuwe smartphone.
Welkom in je nieuwe leven.
