Voordat ik mijn man leerde kennen had ik nog nooit van Koptisch-Orthodoxe christenen gehoord. Of misschien heb ik het wel een keer horen noemen in het nieuws, maar ik had me er nooit in verdiept.
Dat veranderde drastisch toen ik mijn man leerde kennen. Hij is van huis uit Koptisch-Orthodox, weet er alles van en is een soort wandelend geschiedenisboek. Ik ben van huis uit reformatorisch, ging naar reformatorische scholen en had mezelf nooit echt afgevraagd waarom we dingen doen zoals we ze doen. Maar dat sloeg helemaal om.
In het begin was ik erg sceptisch over Kopten. Ze deden me denken aan rooms-katholieken –wat ergens wel terecht is– en daar had ik op school weinig goeds over geleerd. Maar hoe meer ik leerde over de achtergrond en het hoe en wat, hoe geïnteresseerder ik werd. Ik kwam erachter dat ze veel geschiedenis gebruiken in hun leer en in de uitstraling.
Er is een priester die de liturgie leidt, soms zijn het er meerdere. Priesters zijn gekleed in een zwarte, lange jurk en een zwarte hoed, die ze gedurende de liturgie omwisselen voor een witte, lange jurk en een witte hoed. Jongens en mannen van alle leeftijden kunnen diaken zijn en dragen een witte, lange jurk. Je moet wel aan bepaalde regels voldoen, bijvoorbeeld vasten voor de liturgie. Zij helpen de priester, lezen voor uit de Bijbel en zingen. Mannen en vrouwen zitten doorgaans gescheiden van elkaar, elk aan een kant van het middenpad. Vrouwen dragen een sjaaltje als hoofdbedekking. In de kerken hangen veel schilderijen of zijn muurschilderingen te zien. Dit kunnen verhalen uit de bijbel zijn of heiligen.
Wat erg kenmerkend is, is dat de christenen een kruisje hebben getatoeëerd aan de binnenkant van hun rechterpols. Dit is om, zeker in een land als Egypte, te laten zien dat je christen bent. Ook wordt er veel gevast onder de Kopten, iets dat in Nederland niet veel meer wordt gedaan.
Kopten, of christenen in het algemeen, zijn in de minderheid in Egypte. Ongeveer 20 procent van de populatie is christen, zo’n 20 miljoen mensen. Helaas wordt deze minderheid nog steeds onderdrukt en aangevallen. Er valt met enige regelmaat in het nieuws te lezen dat er een aanslag is geweest op een bus, een klooster of een kerk. Maar zoals ik vroeger op school leerde: het bloed van de martelaren is het zaad van de kerk. De kerken groeien nog steeds en er zijn gelukkig ook veel moslims die zich bekeren tot het christendom. Daar betalen zij wel een grote prijs voor. Ze worden verstoten, moeten onderduiken en hebben een prijs op hun hoofd. Ook dat is het leven in Egypte.
