Hij heeft overduidelijk honger, maar toch weigert hij al drie dagen iets te eten.
Met de moed der wanhoop probeer ik een hapje eten bij Daniël naar binnen te krijgen. Hij moet nu echt gaan eten, want anders moet hij worden opgenomen in het ziekenhuis voor een sondeplaatsing. Dat is zo’n beetje mijn grootste schrikbeeld.
Tien maanden geleden hebben specialisten in het WKZ een sonde proberen te plaatsen, maar dat is uitgelopen op een traumatische ervaring. De drie mislukte pogingen en de totale paniek van Daniël staan op mijn netvlies gegrift.
Opnieuw probeer ik een hapje naar binnen te krijgen. Helaas, hij blijft weigeren. Ik ga achter hem staan en houd zijn gezichtje zachtjes vast, terwijl ik een hapje in zijn mond probeer te krijgen. Dit wil nog weleens helpen. Daniël is vaak bang voor de eerste hap en kan zich pas ontspannen als hij weet dat de eerste hap te vertrouwen is. Gelukkig! Dit helpt, hij doet vrijwillig zijn mondje open... Begrijpen doe ik het niet, maar ik ben blij met deze ene hap.
Ik hoor zijn maag hard knorren. Daniël heeft overduidelijk honger, maar toch weigert hij al drie dagen iets te eten. Niet eten betekent in zijn geval dat er ook geen vocht binnenkomt. Hij drinkt namelijk niet. Hij heeft 2,5 jaar borstvoeding gehad en nooit begrepen hoe hij uit een flesje of beker moest drinken. Sinds ik ben gestopt met borstvoeding geven, drinkt hij niks meer. Al zijn vocht haalt hij uit zijn vloeibare eten. Vloeibaar eten omdat hij geen structuur heeft leren eten. Hij heeft geen idee hoe hij moet kauwen. Zijn eten bestaat uit pyjamapapjes en potjes Olvarit.
Als Daniël ziek wordt, zitten wij meteen in de zorgen. Hij stopt meestal met eten en een dreigende uitdroging hangt boven ons hoofd. Gisteren heb ik overleg gehad met een arts in het ziekenhuis. Wij weten precies waar we op moeten letten en zijn alert op uitdrogingsverschijnselen, maar ik ben geen arts en ben zo bang dat ik iets over het hoofd zie en te laat reageer.
Ik krijg met eindeloos geduld nog een paar hapjes naar binnen. Het is gelukkig meer dan de afgelopen dagen bij elkaar, maar nog steeds veel te weinig.
Ik leg Daniël na het eten in zijn bedje en bid of hij morgen beter mag zijn.
