Het sermoen van Luther over de voorbereiding op de dood raakte Arthur Alderliesten diep. Hij besloot de preek in bredere kring bekendheid te geven door een boekje te schrijven over Luthers stervenskunst. ”De kerkelijke gemeenschap behoort zorg te dragen voor de stervenden.”
Calvijn is Arthur Alderliesten (42) lief, maar met Luther voelt hij zich zo mogelijk nog sterker verbonden. Als adolescent maakte hij voor het eerst kennis met geschriften van de reformator uit Wittenberg, zoals ”Van de vrijheid van een christen” en ”De Babylonische gevangenschap van de kerk”. Beide boekjes grepen hem meteen. „”Van de vrijheid van een christen” lees ik elk jaar opnieuw. De diepe zeggingskracht kon ik destijds nog niet volledig doorvorsen, maar ik voelde me meegenomen in iets groots. Later ben ik Luthers preken gelezen. Nu bestudeer ik hem meer op thema. De werken van Luther moet je niet lezen, maar bestuderen. Dan ontdek je steeds nieuwe lagen.”
Door zijn deeltijdstudie theologie en ethiek aan de Theologische Universiteit Kampen kwam de inwoner van Meteren in aanraking met Luthers sermoen over de voorbereiding op het sterven. „Dat geschrift greep me aan. Ik vond het zó mooi, zó krachtig, ook qua taal. Voor het eerst las ik een werk van Luther in het oorspronkelijke Oudduits. Dan begrijp je nog beter waarom hij een woordkunstenaar wordt genoemd.”
Paradox
De inhoud raakte hem te meer door de omstandigheden in zijn gezin. „In november 2019 is onze Olivier overleden na 36 weken zwangerschap. Het was voor ons gezin een ingrijpende, maar ook een rijke tijd waarin we Gods nabijheid bijzonder hebben ervaren. Mede dankzij Luthers sermoen kreeg ik meer dan ooit oog voor de betekenis van de opstanding van Christus. Daar kun je zó veel kracht en troost uit putten.”
In zijn boekje wijdt Alderliesten een hoofdstuk aan Luthers eigen ervaringen met de dood in de nabije kring. De extraverte reformator verloor twee meisjes. Elisabeth leefde amper een jaar, Magdalena dertien jaar. „De hoge kindersterfte in die tijd maakte hun dood voor hem niet tot iets normaals. Zijn hart werd verscheurd door verdriet. Na het sterven van Magdalena wilde hij zelf ook wel heengaan. Luther was voor mij vooral een groot theoloog, om tegen op te kijken, maar toen ik dat las kwamen we naast elkaar te staan als twee verdrietige vaders.”
De vragen rond leven en dood houden de inwoner van Meteren al jaren bezig en bepaalden ook zijn loopbaan. Hij was directeur van de VBOK en richtte zich de achterliggende twee jaar bij de Stichting Vrienden van Lelie zorggroep op thema’s rond ouderenzorg, ouder-zijn en het levenseinde. Per 1 oktober treedt hij bij stichting Schreeuw om leven aan als nieuwe directeur. Sinds 1 oktober 2020 is hij projectcoördinator ethiek bij het Lindeboom Instituut. „Daar houd ik me op dit moment vooral bezig met medisch-ethische vragen rond euthanasie en voltooid leven. Mensen ervaren hun bestaan soms als zo zwaar dat ze de dood als het enige antwoord beschouwen. Tegelijk zien we in deze coronatijd dat elk risico moet worden geminimaliseerd, want stel je voor dat we door dat virus sterven. Deze paradox toont dat we maar moeilijk weten om te gaan met de dood en het lijden dat er vaak aan voorafgaat.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 1, 29 september 2021).
beeld: Anton Dommerholt
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
