Vrijdag 19 en zaterdag 20 mei werd de vijfde Terdege Vrouwendag gehouden.

„Het gaat niet om grote woorden, maar vooral om wat mensen van ons zien”

Hij loopt tegen de veertig, is buitengewoon goed van de tongriem gesneden, open en gastvrij, draagt een actueel baardje van zo’n twee weken. Ds. A. Th. van Olst, predikant van de enige geïnstitueerde christelijke gereformeerde kerk in het buitenland, het Evangelisch Centrum in Antwerpen-Deurne.

Ik word ’s ochtends vroeg gebeld door een andere eenheid in het land met de vraag of wij naar een adres willen gaan. Daar zou volgens het bevolkingsregister een mevrouw wonen, van wie haar moeder om het leven is gekomen door een verkeersongeval. Dit soort berichten doen we (liever) niet telefonisch. Via social media gaan berichten razendsnel. Daarom is haast geboden om het trieste bericht te brengen.

Beste mensen. Of moet ik zeggen: broeders en zusters?  Mijn eerste column in Terdege, een blad met een duidelijke christelijke signatuur. En mag ik, als rabbijn, daarin dan schrijven?  Ik voel me nog een beetje onwennig. Kan ik wel of niet een grapje maken? Past dat? Of moet ik als rabbijn erg serieus zijn omdat ik een geestelijke ben? En mag ik kritisch zijn of kunnen jullie daar niet zo goed tegen?

„Daniël vindt het geluid van de wind langs zijn oren vreselijk”

Maandenlang loopt Rita Maris met een onbestemd gevoel rond. Er is iets met haar jongste zoon Daniël aan de hand. Maar wat? In een column doet ze de komende tijd verslag van haar ervaringen met autisme.

Een klein ventje zit in het stro, tussen een paar strobalen. Drie geitjes -een paar weken oud- verdringen zich om hem heen. Het dapperste dier sabbelt aan de speen van het flesje dat de peuter vasthoudt. Het is volop lente op geitenboerderij Geertjes Hoeve in Haarzuilens.

Twee keer kreeg Harold Molendijk (20) uit Puttershoek zijn leven terug. Acht jaar geleden na een openhartoperatie en vorig jaar bij een reanimatie. Hij beseft de broosheid van het leven. „Je weet dat er Iemand is die alles bestuurt.”

„Au, pijn, zeer doet-ie.” Het klinkt niet heel benauwd, maar ik besluit toch om even om het hoekje te kijken vanuit de keuken.