Hoogmoedig, driftig en toch in dienst genomen

Bidden is niet gemakkelijk. Hoe moet je bidden? Hoe wel? Hoe niet? Helpt het wel? Luistert God wel? En zoveel vragen meer. Deel 2: God wil me toch niet! Over de man die geen vergeving wilde vragen.

Het aantal mannen dat op zee de kost verdient, neemt ook op Urk af. Toch zijn ze er nog, de gezinnen waar het vak van vader op zoon wordt overgedragen. ”Vissen is mijn passie. Dat zit ons in het bloed.”

Voor wie met Mike De Roover op pad gaat, blijkt de natuur één grote groentetuin. Met een straffe bak koffie wacht bushcrafter De Roover zijn bezoek op. ”Roerstaafje nodig?” vraagt hij een van de koffieleuten die zoekt naar een lepeltje. Zonder op antwoord te wachten, snelt de expeditieleider naar de waterkant. En komt terug met een rietstengel. De toon is gezet.

’t Is goed om als echtpaar je leven te delen. Je inkomen, je huis, je bank. Lief en leed, niet te vergeten. Maar een auto delen is vragen om ellende.

Is God wel te vertrouwen? Ds. W.A. Zondag stelde deze vraag hardop tijdens de Terdege Vriendinnendag. Kijk hier zijn referaat terug. Ook de lezing van psychologe Mirjam Meertens is hier (nogmaals) te beluisteren.

Steeds meer schippersvrouwen zochten de voorbije jaren de wal op. Daardoor neemt het aantal bewoners van reformatorische schippersinternaten gestaag af. Van een dreigende sluiting is nog lang geen sprake. ”Misschien is het wensdenken, maar het kan zijn dat de daling tot stilstand komt.”

“Wat zit die dikke mevrouw gekke Engelse liedjes, te zingen”, klinkt de harde, heldere stem van Daniël terwijl hij vlak voor een wat gezette, fleurig geklede, buitenlandse vrouw stil blijft staan. Ik loop snel door met hem, voordat hij nog meer gênante dingen zegt.

Op het eerste gezicht ligt het niet zo voor de hand: een net afgestudeerde theoloog uit een behoudende gemeente op de Veluwe die predikant wordt in een Gronings dorp. Maar ds. C.G. op ’t Hof voelt zich in Nieuwe Pekela als een vis in het water. Al voerde de weg naar het Groningse platteland wel via Kenia.