Baarschaamte - Terdege

Baarschaamte

spg-16661-Neline-28-site

Terwijl ik de straat uitrijd, zet ik gedachteloos de radio aan. Ik val midden in een gesprek. „Had je last van baarschaamte?” hoor ik de verslaggever van Radio 1 aan haar studiogast vragen. Ik frons mijn wenkbrauwen. Baarschaamte? Is dat wat je voelt tijdens een bevalling? Dat je geen puf meer hebt om je mooier voor te doen dan je bent, en dat de verloskundige daar dan met haar neus bovenop staat?

Of is baarschaamte misschien het gevoel dat je kan bekruipen als je je werkgever vertelt dat je zwanger bent? Hij feliciteert je natuurlijk hartelijk, en je hebt geen reden om aan zijn oprechtheid te twijfelen, maar ondertussen zie je hem denken: alweer? De continuïteit van het werk komt toch wel in gevaar met zo’n jonge vrouw in het team. Of: zij ook al? Het zal een hele kluif worden om vervanging te regelen voor nóg een zwangere collega.

En als je vertelt dat je in verwachting bent van de vijfde en je oudste is zeven jaar, is de gedachte soms bijna van de gezichten af te lezen: die hebben zeker nog nooit van gezinsplanning gehoord? Terecht of niet, je zou je er zomaar wat ongemakkelijk bij gaan voelen. Maar het blijkt de verslaggever op Radio 1 om iets anders te doen te zijn. Baren is het nieuwe vliegen, dát is de gedachte. Het is slecht voor het milieu, dus je moet je schuldig voelen als je het te veel doet. Niet voor niets eindigt een groot kindertal steevast hoog op lijstjes van niet-duurzaam gedrag. We zijn zelf al grootverbruikers, en als we dan ook nog eens een hele rij nieuwe energieslurpers grootbrengen, zet dat beetje afval scheiden en korter douchen niet zo veel zoden aan de dijk. Eerlijk gezegd knaagt die gedachte soms wel aan me. Natuurlijk, misschien doet een van onze kinderen ooit een belangrijke uitvinding die de wereld een stuk duurzamer maakt. En we proberen ons kroost –met vallen en opstaan– voor te gaan in een zuinig en bewust leven. Maar dan nog.

Ineens schiet me te binnen wat ik ooit hoorde tijdens een lezing over huisgodsdienst. De puriteinen zagen grote gezinnen als een zegen, omdat ze vast vertrouwden dat God Zijn Koninkrijk door de geslachten heen zou bouwen. Misschien voor het juiste perspectief toch eens wat minder naar Radio 1 luisteren en iets meer naar de puriteinen.

beeld: Tineke van der Eems

Auteur

Neline Boogert-Floor

Volg ons lifestyle platform op instagram.