De zwagers Erik Zoet en Wijnand Zondag kwamen nader tot elkaar

De een studeerde bedrijfskunde in Groningen, de ander werd daar op jonge leeftijd hoogleraar arbeidsrecht. Nu zijn de zwagers Erik Zoet en Wijnand Zondag predikant, zij het in verschillende kerkverbanden. Karakterologisch elkaars tegenpolen, geestelijk weten ze zich verbonden. „Wijnand zou hier zo kunnen preken.”

Twintig minuten later dan afgesproken arriveert ds. Wijnand Zondag bij de pastorie van hersteld hervormd Garderen. Deze keer heeft hij een geldige reden. „Een gemeentelid van me ligt op sterven. Daar wilde ik nog even heen.” Zwager Zoet knikt begripvol. „Dat hebben we gemeenschappelijk. In het pastoraat ben ook ik geen man van de klok.”

Echtgenote Wilberdine begroet haar zwager uit Dordrecht hartelijk en voorziet hem van koffie. In de achterkamer van de klassieke pastorie knappert brandend hout in de haard. „Gezellig om elkaar weer te zien”, constateert Wijnand vergenoegd.

Hoe leerden jullie elkaar kennen?

Zoet: „Door onze vrouwen, dochters van een bakker uit Brakel. Alle kinderen hadden al verkering, behalve de oudste. Met haar kreeg ik verkering, in februari 1997. Het jaar daarop zijn we getrouwd en gingen we boven een bakkerij in Maartensdijk wonen. In die plaats had ik Wilberdine leren kennen. Zij gaf er les op de basisschool.”

Zondag: „Ik kende Wilberdine al veel langer. We zaten samen op de Gomarus scholengemeenschap in Gorinchem. Ik herinner me nog goed dat haar vriend voor het eerst zou komen: een theologiestudent. Dat vonden we bijzonder en ook wel spannend. Jij had al een studie bedrijfskunde in Groningen afgerond. Ik was destijds niet zo geestelijk en dacht: die heeft er wat voor over om dominee te worden. Ik zou iets met bedrijfskunde zijn gaan doen.”

Zoet: „Daar ging ook ik van uit, maar toen de Heere in mijn leven kwam, verbleekte de glans van een baan in het bedrijfsleven. Aan het eind van de studie was er de roeping tot het ambt. Dan gaat er ineens een heel andere weg voor je open.”

Vanuit wat voor kerkelijk klimaat?

Zoet: „Ik kom uit een hervormd gezin, net als Wilberdine, maar van een andere richting. In mijn jeugd waren wij lid van de confessionele wijkgemeente van Elburg. De ouders van Wilberdine behoorden tot de hervormde gemeente van Zuilichem, maar haar vader las op zondag vaak thuis een preek, voor mij een onbekende wereld. Pas tijdens mijn studie in Groningen ben ik me in de gereformeerde theologie gaan verdiepen, mede door mijn lidmaatschap van de studentenvereniging CSFR. Op een gegeven moment ging ik op zondagmiddag in Doornspijk kerken, bij ds. Schaafsma. Zijn prediking sprak me bijzonder aan. Toen ik verkering kreeg met Wilberdine, was het verschil in denken tussen ons niet zo groot meer.”

Zondag: „Ik heb letterlijk plaatsgemaakt voor jou. Toen we samen voor het eerst het weekend in Brakel waren, kreeg jij mijn bed. Daar was helemaal geen discussie over. Ik moest naar tante Huib, want Erik kwam. Jij kreeg meteen alle privileges.”

Zoet: „Nou, nou, jij werd gigantisch verwend door tante Huib. Je kon opgeven wat je wilde eten en dat werd gemaakt.”

Zondag: „Allemaal even kostelijk; nee, daar was niks mis mee. Tante Huib was zo’n vrijgezelle suikertante, een zus van onze schoonmoeder. Ze hielp mee in de bakkerij en deed alles voor iedereen.”

Zoet: „Nadat wij de pastorie in Loon op Zand betrokken, kwam ze geregeld bij ons soppen.”

Zondag: „In onze verkeringstijd gingen Erik en ik soms als kwajongens bonbons snoepen in de bakkerij. Onze schoonvader vond dat prima.”

Zoet: „We noemden het keuren. In die tijd zijn we allebei beduidend zwaarder geworden. Letterlijk.”

Lees het hele interview met ds. Zoet en ds. Zondag in Terdege (nr. 9, 16 januari 2024).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen