Een kinderlied wekte bij Reinier de Blois het verlangen werkzaam te mogen zijn in de zending. Het werd Bijbelvertaalwerk, al bijna veertig jaar. „Voor het maken van de juiste keuzes heb je het licht van de Heilige Geest nodig. Dat vraagt gebed.”
Als nakomertje kijkt Reinier de Blois hoog op tegen zijn oudste broer, die op 23-jarige leeftijd voor de Gereformeerde Zendingsbond naar Kenia is vertrokken. Net als Kees besluit hij aan de universiteit in Leiden Afrikaanse taalkunde te gaan studeren. De betrokkenheid op het zendingswerk is ontstaan op de basisschool in Zeist, tijdens het zanguurtje. „Op een dag zongen we het lied ”Hoort gij die stemme, roepend uit de verte”. Het was alsof iemand hardop tegen me zei: „Dat is jouw toekomst; je moet in de zending gaan werken.” Met die boodschap was ik niet blij. Ik had het thuis best en was niet zo avontuurlijk.”
Bij het opgroeien duwt hij de roepstem die hij als kind vernam, van zich af. „Omdat ik niet goed wist wat ik wilde en geïnteresseerd was in talen, koos ik voor die studie in Leiden. Met ergens in mijn achterhoofd de gedachte dat ik daarmee Bijbelvertaalwerk zou kunnen doen.” Bij het naderen van de kandidaatsstudie neemt de onrust toe. Op een dag spreekt hij zijn predikant aan, ds. J.J. van Eckeveld, voorganger van de gereformeerde gemeente te Zeist. „Die zat in het deputaatschap van de Zending Gereformeerde Gemeenten. Hij liet me weten dat er geen vacature voor Bijbelvertaalwerk was. Dat kwam me heel goed uit. Ik had mijn best gedaan en kon nu mijn eigen spoor kiezen.”
Een paar dagen later wordt hij opgebeld door Gert Nieuwenhuis, hoofd van het zendingsbureau, met het verzoek eens te komen praten. „Toen wist ik dat God me in de kraag had gegrepen. Ik kon er niet onderuit.” Het gesprek met het dagelijks bestuur van het zendingsdeputaatschap is behoorlijk confronterend. „Ze vroegen me of ik de Heere kende. Op dat moment stond ik met een mond vol tanden. Ze hebben me geadviseerd eens rustig over die vraag na te denken. Na verloop van tijd zou ik worden uitgenodigd voor een vergadering van het algemeen bestuur.”
Hij is er nog altijd blij mee dat de vraag naar zijn persoonlijk geestelijk leven zo klip-en-klaar werd gesteld. „Ik zat op belijdeniscatechisatie en had al tegen mezelf gezegd: het moet belijdenis van een levend geloof zijn. De vraag van de zendingsdeputaten duwde me nog meer in het nauw. Hoe sta ik tegenover de Heere? En tegenover die roeping? Ik kan niet zeggen dat ik alle antwoorden had toen ik weer terugkwam bij de deputaten. In dat gesprek heb ik gezegd: „Ik sta hier met lege handen en heb weinig bij te dragen, maar ik geloof wel dat dit de weg is die ik moet gaan.” Ondanks mijn gestotter hebben de broeders me aangenomen.”
Lees het hele interview met Reinier de Blois in Terdege (nr. 18, 26 mei 2021).
beeld: Renate Bleijenberg
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
