Een christelijke school in Schotland: Er was geen geld voor mijn salaris

Woon je in Nederland op de strook die de Biblebelt genoemd wordt, dan hoef je je over christelijk onderwijs geen zorgen te maken. Op een kwartier rijafstand komt vrijwel iedereen een reformatorische school tegen.

Dat is in Schotland wel anders. Lange tijd was er helemaal geen christelijk onderwijs. Daar komt nu langzaam verandering in.

De Schotse predikant Stephen McCollum was vanaf het allereerste uur betrokken bij de stichting van een christelijke school in Schotland, de Glasgow Melville-Knox school. „Toen we tien jaar geleden begonnen, had ik daar de leiding. We begonnen met drie fulltime leerlingen en twee kinderen die deels naar school kwamen. Inmiddels is dat aantal uitgegroeid tot vijfenzestig en hebben we ook een school opgezet in Aberdeen, met vijftien leerlingen. Dat ging gemakkelijker dan in Glasgow, want inmiddels weten we wat we moeten doen. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden.”

Er komt weer een nieuwe school, deze keer in Inverness? „Dat klopt. Zo God het wil, zullen we die in augustus openen. De Nederlandse Daniëlle Campbell zal daar dan een van onze leerkrachten worden. We zijn nog niet honderd procent zeker van de opening van de school, omdat we nog afhankelijk zijn van wat bureaucratische regelingen. Ook zijn we nog in onderhandeling over het schoolgebouw en zoeken we een tweede leerkracht. Maar we gaan ervan uit dat alles voor augustus rond is.”

Hoeveel leerlingen zullen in eerste instantie deze school bezoeken? „Ik weet het precieze aantal niet, maar ergens tussen de tien en de twintig.”

Wat is de situatie in Schotland voor reformatorische christenen? „Tot 150 jaar geleden hadden we christelijke scholen in Schotland. Maar de overheid heeft die overgenomen. In het begin zagen we weinig kwaad in deze ontwikkeling. De laatste decennia is het christelijke aan deze scholen echter langzaam verwaterd. Onze kinderen krijgen les over genderdiversiteit, lhbti en evolutietheorie. Met als gevolg dat er steeds minder jongeren zijn die naar de kerk blijven gaan. Daarom hebben we een alternatief nodig. We kunnen daarbij veel leren van Nederland. Het mooie van Nederlanders is, dat ze door hun scholen veel jonge mensen bij de kerk behouden.”

Wat maakt het opzetten van christelijke scholen zo lastig? „Bij jullie in de Biblebelt wonen veel reformatorische christenen dicht bij elkaar. Zoiets is hier niet. In Schotland woont maar een klein aantal reformatorische christenen, verspreid over het land. Dat maakt het moeilijk om een reformatorische kerk te hebben, laat staan een school.

In Glasgow, waar ik woon, is er een iets grotere populatie reformatorische christenen. Ik ben daar predikant in een gemeente met zo’n dertig belijdende leden. Slechts een klein deel van het totale aantal reformatorische kerkleden maakt zich sterk voor de komst van de nieuwe scholen. We zijn blijkbaar beter in het constateren van problemen dan in het oplossen ervan. Er zijn maar weinig mensen die tegen een relatief laag salaris op de scholen willen komen werken.”

Wat motiveert u om het toch te proberen? „Uiteindelijk gaat het in ons leven om Gods glorie. Dat is wat de gereformeerde theologie ons onderwijst, en dat is ook wat we aan onze kinderen willen leren. De Melville-Knoxscholen zijn onder meer vernoemd naar de reformator John Knox. Het was zijn visie om in elke regio christelijke scholen te hebben, zodat we onze kinderen godvruchtig konden opvoeden. Dat staat ook in de oprichtingsdocumenten van onze Schotse kerk. Het is deel van ons DNA, maar dat zijn we vergeten.”

Is er veel belangstelling voor de scholen? „Het is van cruciaal belang dat veel ouders in beginnen te zien dat er veel kwalijke zaken verteld worden op de staatsscholen. Zo wordt het lhbti-gedachtegoed onderwezen op seksueel beeldende wijze. „Ik wil mijn kinderen niet naar die scholen sturen”, is de gedachte dan. In hun zoektocht naar een alternatieve vorm van onderwijs komen ouders vaak uit bij de Melville-Knoxscholen uit. We worden door kerkgangers uit het hele land benaderd met de vraag of we ook een school willen opzetten in hun regio. En als de scholen er eenmaal zijn, horen we soms ook van niet-kerkelijken dat ze geïnteresseerd zijn. We hebben wat dat betreft een open toelatingsbeleid, zolang de ouders onze visie maar onderschrijven.”

Is er een minimumaantal leerlingen vereist voor het opzetten van een school? „Nee. We begonnen in Glasgow met een handjevol leerlingen. Er was toen ik daar tien jaar geleden werkte, geen geld voor mijn eerste salaris. Zonder de donaties vanuit Nederland hadden we het niet gered. In Aberdeen zijn we gestart met dertien leerlingen. Ook dat ging. Naast het starten van een school in Inverness zijn er ook plannen voor scholen in Dundee en Fife. Er zijn verzoeken van ouders uit Livingston en Stirling en Wishaw. We kunnen niet alles, maar we willen doen zo veel als God ons toestaat te doen. Eben-Haëzer: tot hier toe heeft de Heere ons geholpen.”

Maken reformatorische ouders in Schotland zich veel zorgen over het klimaat op Schotse scholen? „Je hebt verschillende soorten ouders. Sommigen maken zich nergens druk om en denken dat hun kinderen op school een soort zendelingen kunnen zijn. Maar dat is mijns inziens naïef. Volwassen zendelingen zendt je ook niet uit zonder intensieve training, maar onze kinderen wel, terwijl ze op school ondergedompeld worden in humanistische filosofieën? Andere ouders zijn erg bezorgd en zitten met de handen in het haar. Christelijk onderwijs is in hun ogen te duur, of er zijn geen christelijke scholen in hun omgeving. Er zijn ook ouders die speciaal voor de scholen in Glasgow en Aberdeen zijn verhuisd, zodat hun kinderen wel christelijk onderwijs kunnen krijgen.”

Wat doen jullie met de donaties uit Nederland? „Omdat de overheid ons niet financieel ondersteunt bij het opzetten en onderhouden van Melville-Knoxscholen, moeten we die zelf bekostigen. Daarbij leunen we sterk op donaties. Een derde van de kosten wordt gedekt door het schoolgeld dat de ouders van onze leerlingen betalen, twee derde komt van donaties, onder meer uit Nederland. Onze grootste kostenpost zijn de salarissen, al betalen we onze docenten minder dan wat ze op de staatsscholen krijgen. Ook de gebouwen die we huren kosten elke maand weer geld. Daarnaast hebben we fondsen nodig voor schoolspullen, zoals computers en lesmaterialen. We willen onze kinderen kwalitatief goed onderwijs geven, maar dat kost geld.”

:::kader 1:::

Met uw donatie zal onder meer het volgende bekostigd worden:

Salarissen van docenten. Ook al krijgen zij in vergelijking met salarissen op anders Schotse scholen niet veel betaald, toch is dit een van de grootste kostenposten voor de Melville-Knoxscholen. Gebouwen. Zowel de gebouwen van de scholen in Glasgow en Aberdeen als het gebouw van de school-in-wording in Inverness worden gehuurd. Dat zorgt voor flinke maandelijkse lasten. Onderwijsmateriaal. Denk hierbij aan computers, notitieboeken, papier, lesmethodes en gymspullen. :::kader 2:::

Dit artikel staat in Terdege 16 (23-04-2024).

Beeld: Stephen McCollum

Een christelijke school in Schotland: Er was geen geld voor mijn salaris

Wat vond je van dit artikel?

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Een christelijke school in Schotland: Er was geen geld voor mijn salaris

Wat vond je van dit artikel?

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram