Door de bestuurlijke aspiraties van haar man belandde Esther Rozendaal als burgemeestersvrouw in Elburg. Dankzij Museum Sjoel in het vestingstadje werden de door haar vertaalde Hebreeuwse gedichten van Clara Asscher-Pinkhof eindelijk uitgegeven. „Ik vind het nog steeds bijzonder.”
Op de tuintafel ligt al een exemplaar van de gedichtenbundel “Een en al liefde” klaar. En een potje honing van eigen ‘oogst’. „De bijen leven helaas niet meer”, bekent Esther Rozendaal (48). „Omdat de buurman bezig was met restauratiewerkzaamheden aan zijn garage, hebben we de bijenkast een dag afgesloten. Daardoor is het binnen veel te warm geworden. Alle bijen zijn gesneuveld. Echt heel jammer.”
Ruim twee jaar geleden verhuisde ze met echtgenoot Jan Nathan van een appartement in het Zuid-Hollandse Papendrecht naar een vrijstaande woning aan de doorgaande weg van ’t Harde naar Elburg. Tijdens het interview in de fraaie tuin zal continu de achtergrondmuziek van kakelende kippen en een koerende duif klinken. „Ja, dit blijft genieten”.
Het is de eerste tuin sinds haar jeugd. „Tot nu toe bewoonden we appartementen. Ik ben opgegroeid in een bovenwoning in Den Haag.” Na het behalen van haar vwo-diploma werkte ze ruim een jaar in een interkerkelijk conferentieoord in Duitsland. Daar viel de beslissing om in Leiden Semitische talen en culturen te gaan studeren. „Mijn ouders hadden er wel enige twijfels bij, maar ik heb geen moment spijt gehad van mijn keus. Het is een prachtige studie, zeker als je bent opgegroeid met de Bijbel. Het Hebreeuws heeft heel veel lagen, dat maakt die taal zó bijzonder.”
Lees het volledige artikel in Terdege (nr. 22, pag. 26).
