Als kind zat Esther Visser al veel te tekenen. Na terugkeer van het zendingsveld in Thailand ging ze er serieus mee aan de slag. „Ik wil mensen graag iets van Gods grootheid laten zien, in Zijn Woord en in de natuur.”
Het inkrimpen van het aantal predikantsplaatsen was voor hervormd Wezep geen zaak van vreugde. Marten en Esther Visser hebben er wel hun woning aan te danken. Na vijftien jaar zendingsarbeid in Thailand keerden ze terug met een schat aan interculturele kennis en mooie herinneringen, maar zonder budget. Tot hun verwondering konden ze een van de leegstaande pastorieën betrekken, voor een billijke huur. „We ervaren dit huis echt als een geschenk van God.”
De twee eigen kinderen zijn inmiddels uitgevlogen. Er kwam een nieuwe bewoner voor in de plaats: pleegzoon Nahom. „We leerden hem kennen via mijn zus in Zwolle. Die was voor pleegzorginstantie Trias op zoek naar een christelijk gezin voor een jongen uit Eritrea. Ik vind het mooi om voor hem te zorgen. Er zijn ook lastige periodes geweest, maar we kunnen goed met elkaar overweg. Hij heeft veel humor.”
Zelf groeide ze op met zes zussen en een broer boven zich en een broer onder zich. „Dat had leuke kanten, maar het was wel erg druk en vol. Toen de een na de ander uit huis ging, werd dat anders. In die fase heb ik veel gehad aan mijn oudere zussen. Ik kon niet alleen met mijn verhalen bij hen terecht, maar ook met geloofsvragen.”
Zending
Na de middelbare school koos ze voor de studie psychologie. „Ik was vooral geïnteresseerd in de werking van de hersenen. Mijn afstudeerrichting, cognitieve functiestoornissen, is gericht op mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Hoe functioneren bij hen zaken zoals waarneming en geheugen en hoe kunnen ze het beste omgaan met hun beperkingen?”
Ze zou nooit iets met deze kennis doen. „Tijdens een stage ontdekte ik dat ik mensen kon adviseren, maar dat het nooit ging over de belangrijkste dingen in het leven. Ik speelde met de gedachte om me bij Wycliffe Bijbelvertalers aan te melden en sloot me aan bij een kring van mensen die zich voorbereidden op zendingswerk. In die periode kreeg ik verkering met Marten; die wist als kleuter al dat hij zendeling zou worden. Mijn zendingsideaal werd daardoor ineens veel concreter. Na afronding van de psychologiestudie ben ik een opleiding missiologie aan het Tyndale Theological Seminary in Badhoevedorp gaan volgen. Daarna vertrokken we direct naar Thailand.”
Vooral de boeken van Corrie ten Boom waren van grote betekenis voor haar geestelijke ontwikkeling en het ontwaken van de missionaire drang. „Wat me bij haar aansprak, waren de eenvoud en radicaliteit. In reformatorische kring blijft de boodschap vaak steken bij de noodzaak van bekering. Je hoort weinig over navolging. Corrie ten Boom heeft het over het dienen van God en de praktische consequenties daarvan.”
Pastelkrijt
Door de verhuizing naar Thailand kwam ze in een wereld die in alle opzichten anders was. Alleen het eigen gezin voelde vertrouwd. En de doos met pastelkrijt.
„Als meisje van een jaar of vijf ontdekte ik dat ik best aardig kon tekenen. Liefst paarden, dat doe ik nog steeds graag. In mijn studietijd volgde ik een paar cursussen om kennis te maken met verschillende materialen. Zo leerde ik pastelkrijt kennen. Wat me daarin aanspreekt, zijn de uitgesproken, sprankelende kleuren. En het werkt plezierig. Je zit niet met vieze kwastjes, kleuren mengen en eindeloos wachten tot de verf droog is. Met pastelkrijt kun je meteen aan de slag, al moet je er wel mee leren omgaan. Het materiaal blijft afgeven, dus als je niet netjes werkt, krijg je een smeerboel. En het eindproduct moet achter glas.”
Lees het volledige artikel in Terdege (nr. 16, 28 april 2021).
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
