Ze zijn allebei getuige, zij het op totaal verschillende posten. Kees van der Staaij in het parlement, broer Ewout in de kerk.„Het raakte me dat juist mijn jongste broer, die met een schisis werd geboren, door God was uitgekozen om de mond van Hem te zijn.”
De stemmen van de kinderen van de Deutsche Internationale Schule klinken door tot in de ernaast gelegen pastorie van de christelijke gereformeerde Thaborkerk. Sinds 2018 wordt de gemeente gediend door ds. W.L. (Ewout) van der Staaij, klassiek gekleed in zwart pak en zwarte das. Klokslag tien uur arriveert broer Kees, gehuld in blauw kostuum en oranje das. Handen schudden is er door het coronavirus niet bij, maar het doet hen zichtbaar goed dat ze elkaar weer zien.
Kees, de oudste zoon in het gezin Van der Staaij, was 9 toen Ewout werd geboren. „Er zat vijf jaar tussen hem en broer Arie, die boven hem komt. Dat gaf hem wel een bijzondere positie. Daar kwam bij dat hij een gespleten lip en een open gehemelte had, dus hij moest vaak naar het ziekenhuis. Soms gingen we mee, dat vond ik wel interessant. Als kind neem je de dingen zoals ze komen. Jij bent toch een keer over een afdeling rond wezen struinen, tot in de personeelspost toe?”
Ewout: „Daar weet ik weinig van. Op basis van foto’s en verhalen denk je dingen te herinneren, maar ik betwijfel of het actieve herinneringen zijn. Dat geldt voor mijn hele vroege jeugd. Afgezien van de operaties is die zonder bijzonderheden verlopen.”
Lees het volledige interview met Kees van der Staaij en ds. W.L. (Ewout) van der Staaij in Terdege (nr. 23).
