Mensen raken met orgelspel

Hij is een laatbloeier. Pas op zijn dertiende ontdekte hij het orgelspel, maar toen was hij ook meteen verkocht. Nog geen drie maanden later had Gert van Hoef (26) zichzelf een stuk van Bach aangeleerd. Inmiddels verwierf hij internationale faam als organist.

Thomas van bijna 2 is net wakker en loopt parmantig door de woonkamer. De kleine man heeft geluk: zijn beide ouders zijn vrijwel altijd thuis om voor hem te zorgen. Dat heb je, met een vader als organist. Zeker in coronatijd, als er maar weinig concerten te geven zijn.

Als er bij Gerts opa en oma vroeger geen orgel in huis had gestaan, was hij misschien helemaal nooit organist geworden. Het orgelspel zelf deed hem namelijk nooit zo veel. Maar toen hij rond zijn dertiende uit nieuwsgierigheid eens achter het instrument van zijn grootouders kroop, raakte hij begeesterd. Een beter woord is er niet voor. „Het was een oud elektronisch orgel”, herinnert hij zich. „Met twee vingers probeerde ik er ”Stille nacht” op te spelen.”

Zijn onmiddellijke fascinatie voor het orgelspel vindt hij moeilijk te verklaren. „Het was niet zozeer het geluid, maar het spel zelf. Het doen, het ontwikkelen ervan. Het leren van iets nieuws waar geen einde aan komt. Zelf melodieën maken en mijn beleving erin stoppen.”

Omdat het orgel bij zijn opa en oma toch staat te verstoffen, mag hij het mee naar huis nemen. Thuis is Gert niet meer te houden. „Ik zocht op YouTube naar orgelmuziek en kwam het bekende stuk ”Toccata en Fuga” van Bach tegen. Dat heb ik als een gek ingestudeerd. Na drie maanden kon ik het spelen.

Beeld: Renate Blijenberg-van Leeuwen