Hulpen

Hulpen

hulpen melkrobot

Mijn boer heeft veel hulpjes op de boerderij. De één kan praten, een ander blaft en weer anderen zeggen helemaal niets.

Die hulp is fijn. De prater heeft ruime ervaring en kent de boerderij als geen ander. Pa denkt mee en kan zo nodig de boerderij alleen runnen. De blaffer past goed op, kondigt vreemd bezoek aan en is vooral aanwezig. Heel belangrijk zo buitenaf.

En dan zijn er nog heel veel hulpjes of grote hulpen die niets zeggen. Althans, de één zegt niets, de ander geeft wel degelijk signalen door. Als er iets niet in orde is krijgt mijn boer, en ook zijn pratende hulp, direct een luid alarm te horen. De boer wil meteen op de hoogte zijn als deze hulp problemen heeft. De grote hulp krijgt geen tijd om te rusten. Hij moet het altijd doen. Dag en nacht, 24 uur en zeven dagen in de week. De melkrobot heeft nooit vakantie, nooit een dagje vrij.

De techniek is geweldig. Ze ontzorgt de boer. De melkrobot melkt alle koeien één voor één, de hele dag door. De andere robot, die nooit iets zegt, loopt regelmatig een rondje door de stal. Op vaste tijden. Zoals de boer hem heeft gezegd. Hij schuift de poepjes door de roosters zodat alles weer schoon is. Zonder geluid, met een slakkengangetje doet hij zijn werk. De dames gaan netjes aan de kant. Zij kennen hem en weten dat ze hem maar beter niet in de weg kunnen lopen.

Als kleine kalfjes voor het eerst op de roosters staan en de robot komt langs, dan is het een ander verhaal. Zij kennen deze ijzeren slak nog niet. Ze lopen om hem heen, ruiken eens en likken hem een keer. Het gekke ding loopt gewoon door! Zegt geen boe of bah. En dus is de lol er na een paar keer wel vanaf.

Soms is de robot de weg even kwijt. Dan heeft ‘ie net de bocht gemist en loopt hij vast tegen een muur. Daar blijft hij dan gewoon staan. Hij zegt niets, meldt niets, wacht alleen rustig af.

De enige die hem dan kan helpen is mijn boer. Of zijn pratende hulp. Ik niet. Maar zij kunnen hem weer op het rechte spoor leiden. Als hij zijn weg met goed gevolg heeft uitgelopen komt hij uit bij het station. Daar mag hij even bijtanken. Tot mijn boer vindt dat hij weer een rondje mag. Wanneer dat is, weet de mestrobot precies!

Een paar paden moeten nog met de hand gedaan worden. Tja, anders zou je helemaal niet meer weten hoe je zelf de poep moet schuiven. Zou je bijna vergeten respect te hebben voor die trage ijzeren slak.

Auteur

Boerdien

Volg ons lifestyle platform op instagram.