Twee decennia lang zocht hij onvermoeibaar naar zijn biologische ouders. Een zoektocht die gepaard ging met veel ups en downs. Johan van Arnhem uit Staphorst: „Het is een rouwproces om te ontdekken dat je niet bent wie je papieren zeggen dat je bent.”
Als kind was hij niet zo bezig met zijn afkomst. Dat hij geadopteerd was, wist hij. Dat was ook duidelijk te zien aan zijn getinte huidskleur. Evenals zijn adoptiezus is hij afkomstig uit Indonesië. Maar vragen over zijn afkomst had Johan niet.
Pas toen hij de pabo deed, verdiepte hij zich voor het eerst in zijn geschiedenis. „Ik koos adoptie als onderwerp voor een opdracht en las er tientallen kinderboeken over. Het thema begon toen meer te leven.”
In die tijd hij al een relatie met Lydia, nu zijn vrouw. Samen spraken ze weleens over het onderwerp en deden ze wat zoekpogingen. Het gemis van zijn biologische familie speelde pas echt op toen ze 18 jaar geleden hun oudste zoon kregen. Johan: „Het werd ineens belangrijk om te weten wie mijn voorouders zijn. Lydia verloor jong haar vader, maar zij heeft foto’s van hem en kent de verhalen over hem. Ik heb niets. Mijn biologische kant van de familie begint bij mij.”
Het wakkert iets in hem aan waarvan hij voordien niet wist dat het bestond: een diepe wens om zijn biologische ouders te ontmoeten. „Het hield mij bij vlagen erg bezig. Ik zag soms trekjes bij de kinderen waarvan ik dacht: van wie hebben ze dat?”
Complex
Het wordt het begin van een jarenlange zoektocht naar zijn familie in Indonesië. Hij dient een aanvraag in bij de makers van het televisieprogramma Spoorloos, dat erom draait zoekgeraakte familieleden weer met elkaar te herenigen. Daar krijgt hij nul op het rekest. „Ze zeiden: Zoektochten in Indonesië doen we niet meer. Te complex, omdat er vaak sprake is van corruptie.”
Johan en Lydia nemen contact op met de stichting Mijn Roots, die geleid wordt door geadopteerde Indonesiërs. „Die waren echt van goede wil, maar uiteindelijk kwamen zij ook niet verder.” En dus gaat hij zelf op zoek, middels een Facebookpagina. Daar komt wat reactie op, maar niets dat naar Johans wortels leidt.
In 2019 merkt Johan dat de frustraties over het gebrek aan resultaat hem parten beginnen te spelen. „Het is een rouwproces om te ontdekken dat je niet bent wie je papieren zeggen dat je bent.”
Lees het hele interview met Johan van Arnhem in Terdege (nr. 22, 14 juli 2021)
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
