Windmolenwieken doorklieven de grauwe lucht boven het platteland van Flevoland. Onder de turbine is de blauwgrijze klei van de voormalige zeebodem opengereten. Troosteloze decemberdagen.
Geen enkel vogeltje laat zich horen op het industrieterrein van Swifterbant. Zo nu en dan zoeft een verdwaalde auto langs de lange loodsen die de strook asfalt aan beide kanten omgeven. Om de bedrijfsschuren staan ijzeren hekken. Sommige zijn gekroond met venijnige punten. Het is bijna de donkerste dag van het jaar.
Bij een van de loodsen staat een achttal auto’s geparkeerd. Daar is leven. Het krioelt op de oprit langs de schuur. Aan beide zijden van de rijweg staan houten fruitkisten, twee rijen dik. In de verte maakt de rij van kisten een slinger door de schuur. Het is de donderdag voor Kerst.
„Yes”, klinkt een oerkreet bij kist nummer 500. Een van de vrijwilligers zwiept de armen juichend in de lucht, omdat nu in elke krat een doosje pepermunt ligt. Een kartonnen berg grootverpakkingen verraadt het werk dat hij voor die prestatie heeft moeten verzetten.
Verderop tussen de rijen kisten gromt een heftruck. Op de vork staat een kist met 2 kuub aardappelen. Vrijwilligers lopen af en aan om de plastic bak die ze bij zich dragen te vullen. Behoedzaam leggen ze hun vrachtje in de linkerhoek van de veilingkisten. Iedere kist krijgt ongeveer evenveel aardappels. De pallet winterpenen wacht al.
Een groene bestelbus stopt bij de loods. Mevrouw Jenny Lankman stapt uit. Ze voelt zich „bijna bezwaard” door het feit dat de wagen tot de nok toe is volgeladen. „Het is dat ik het niet voor mezelf vroeg.”
Mango’s
Als de deur openschuift, worden pallets met broccoli, rode druiven, mango’s, gele paprika en passievruchten zichtbaar. „Alles gekregen via een kameraad van een zoon van me”, lacht de 62-jarige Doornspijkse. „Die kameraad werkt op de veiling. Het doet me zo goed dat er mensen zijn die dit overhebben voor een ander.” Lankman, lid van de hersteld hervormde gemeente van Doornspijk, is aangehaakt bij het kerstpakketteninitiatief van Silvester Tamminga. De 32-jarige handelaar laat vanaf de heftruck een brul horen. „De druiven vallen aan de achterkant van de pallet af”, waarschuwt hij Jenny Lankman. Die duikt de bestelbus in om te voorkomen dat er meer doosjes een duikvlucht maken.
Als de bus leeg is, stapt Tamminga met grote passen richting de kantine van zijn handelsbedrijf. De ondernemer koopt partijen overtollige spullen van bedrijven op. Voor bureaustoelen, gastanks en vrachtwagens zoekt hij een nieuwe bestemming. Dat doet de handelaar naar eigen zeggen niet alleen om zijn boterham te verdienen. „Ik wil een brug slaan tussen arm en rijk. Zo kon ik onlangs kerkstoelen opkopen en die voor een zachte prijs naar een gemeente in Afrika brengen.”
Dit verhaal speelt zich af in de aanloop naar Kerst 2019. Tamminga hoopt ook dit jaar een actie te organiseren, als de coronamaatregelen dat toestaan.
beeld: Renate Bleijenberg
Lees verder
_preview.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1600%2C1067&format=jpeg&dpr=1.0&signature=64e1d8a741aefb852583d668d6b791046936725b)
