Krastekening

Krastekening

Arien van Ginkel- column- RenateB (2)-site

Mijn verzet tegen het fenomeen handtekeningen dateert nog uit mijn puberjaren, een krappe kwarteeuw geleden. Toentertijd moest ik een identiteitskaart aanvragen, een bankrekening openen en een contract met de baas ondertekenen. Het bleek te kunnen met een kruisje.

Sindsdien weet ik het zeker: de handtekening wordt overschat. Hoe kan een simpel krabbeltje nu de garantie geven dat niemand anders dan ik dit document onderteken?

Omdat ik niet meer te recalcitrant wil overkomen, is mijn minachting voor de handtekening inmiddels haast niet meer te zien. Tenminste, dat dacht ik. Ik kies tegenwoordig voor een A met wat krassen erdoorheen, eronderdoor en eroverlangs. Dat de strepen soms rond en lang zijn als een rustig kabbelende zee en soms zo scherp en kort als de tanden van een zaag, neem ik voor lief. Het blijven stuk voor stuk tekeningen van mijn hand.

Mijn vrouw, die vroeger bij de groep pubers hoorde die achter in de agenda eindeloos handtekeningen oefende, heeft inmiddels een handkrasje dat lijkt op het mijne. Toen ze met mij trouwde had ze vanwege haar nieuwe achternaam ook een nieuwe handtekening nodig, vond ze. En omdat ze geen zin had om te oefenen op een nieuwe, koos zij voor drie letters met krassen.

Slechts twee keer heb ik gebaald van mijn simpele handtekening. De eerste keer was toen de notaris bij de aankoop van ons eerste huis op elke bladzijde van de aankoopakte een paraaf vroeg. „Wat is een paraaf”, wilde ik weten. „Een vereenvoudigde handtekening”, antwoordde de man, die als geen ander handtekeningen serieus neemt. Ik realiseerde me dat mijn doorkraste letter best weleens verward zou kunnen worden met een paraaf. Ik besloot ter plekke dat een paraaf het met wat minder zwierige penhalen moet doen dan de handtekening De notaris vond het best. Ik kreeg het huis. Overigens wel met hypotheek.

Nu, vijf jaar later, heb ik een nieuw huis gekocht. Tot mijn opluchting kan het vanachter de computer. Maar als we de koopakte onder ogen krijgen, begin ik me ondanks dat te schamen. Op de laatste bladzijde staan de handtekeningen van kopers en verkopers broederlijk naast elkaar. Bij hun kunstige pennenvruchtjes ogen mijn krassen toch wat onderontwikkeld. De prijs van recalcitrantie.

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen

Abonneer je op Terdege magazine

Nu slechts 9,95 p/mnd

Terdege-portfolio-nummer-12

Auteur

Arien van Ginkel

Volg ons lifestyle platform op instagram.