De band tussen moeder en kind is een bijzondere, een diepgaande. Een onvervangbare ook. SGP-Kamerlid Roelof Bisschop en ds. F. van Binsbergen (HHK) schreven een brief aan hun moeder, schrijfster Thea Zoeteman schreef als ”moeps” een brief aan haar zoons.
Lieve moeder,
Sommigen dingen die ik u schrijf, heb ik nog nooit tegen u gezegd en toch wist u ze al. Geheimen houden het nooit lang uit tussen ons. Zoals u, soms met woorden maar vaak met uw ogen, zegt: “Ik heb je onder mijn hart gehad, jongen.” Vanaf het moment dat ik leerde praten, hebben we tot en met vandaag doorgaans aan een blik genoeg. Voor nu is dat ook weleens ongemakkelijk, moet ik zeggen. Ik wil u niet belasten met extra zorg als mijn hart soms bedrukt is, maar verbergen is moeilijk mogelijk. Uw eigen grote hart zit echter al zo vol. Dat ik daar altijd en nog steeds in pas, maakt me klein, en al zei ik dat nog nooit, u weet wel: ik heb dat nodig.
Inmiddels ben ik dan, zoals dat heet, een grote jongen geworden. Het is ruim 38 jaar geleden dat u mij een aantal maanden onder uw hart droeg. Ik ervaar het als een grote zegen dat u mij sinds die tijd ook in uw hart draagt, want zo’n grote jongen ben ik nu ook weer niet dat ik zonder mijn moeder kan. Ik wil u bedanken voor uw onopgesmukte zorg, onvoorwaardelijke liefde en onophoudelijke gebed die mij in de opvoeding hebben verdragen, gedragen en gevormd. Als u twijfelt of dit niet te veel is gezegd, vraagt u het maar even na bij pa, die zal u dezelfde woorden kunnen toevoegen aangaande jullie huwelijk.
We weten beiden dat mijn eerste dagen buiten de geborgenheid van uw moederschoot een regelrecht wonder waren. U weet wel: “Ik leef en gij zult leven!” Dat wonderlijke begin heeft mij ook in het dragen van het ambt vaak bemoedigd en des te meer aan u verbonden. Een kind van zo veel gebeden... Het is niet dankzij u en pa en al helemaal niet dankzij mij dat ik de HEERE persoonlijk leerde kennen, laat staan dat ik Zijn dienaar werd. Door Zijn genade werd en wordt(!) u daar wel bij gebruikt.
De wijze waarop u, van mijn jeugd af aan door de aanvechtingen heen, zich gedragen wist door Gods trouw en genade, heeft bij mij een diepe indruk nagelaten van het geestelijke leven met de HEERE. Nog steeds zijn uw ongekunstelde vertrouwen en heilige naïviteit in het volgen van Gods weg een voorbeeld voor mij. Zijn genade is echt genoeg, hoe zwaar dat soms ook wordt bestreden.
Ma, wat zijn we onverdiend begunstigd. Dankzij Gods zorg kreeg ik in u een moeder uit duizenden en zoals u is er maar één. Daarnaast kreeg ik in mijn leven nog twee vaders, u welbekend. Een kleine die op de Grote lijkt en de Grote Die mij met jullie en mijn broer en broeder Arnold om Zijns Zoons wil tot Zijn kinderen en erfgenamen aannam.
Uw liefhebbende zoon,
Floris
