De ene dag buigt ze zich als verloskundige over een zwangere vrouw, de andere dag is ze teamleider bij een bedrijf voor duurzame energie en zorgt ze dat haar klanten er warmpjes bij zitten. Twee uitersten, maar bij Marieke Verloop (27) uit Oud-Vossemeer komen ze samen. „Ik krijg van allebei de banen energie.”
Verloskundige wilde ze worden. Als kind al. En ze wist ook bij welke praktijk: die in de buurt, een middelgrote praktijk met aardige verloskundigen. Dat was de toekomst die ze voor ogen had en het carrièrepad dat ze vervolgens uitstippelde.
Wat Marieke niet had voorzien, was dat ze verknocht zou raken aan het bedrijf waar ze al sinds haar elfde een bijbaantje had: een leverancier van duurzame warmte in Voorburg. Ze kwam daar terecht toen haar vader er algemeen directeur werd en zijn dochters inschakelde voor allerlei kleine klusjes. Opruimen, facturen ordenen en in mappen stoppen.
Ook toen ze eenmaal klaar was met de middelbare school en verloskunde ging studeren, hield ze haar vaste bijbaan. Maar zodra ze haar diploma had, zou ze er stoppen, dacht ze.
Dat liep anders. Ze solliciteerde bij haar favoriete verloskundigenpraktijk, eindigde bij de laatste twee, maar werd toch niet aangenomen. Er waren andere vacatures waarop ze kon reageren, maar dat deed ze niet. „Het had niet meteen haast, omdat ik toch al bij het energiebedrijf werkte. Dus ik besloot rustig aan te doen met solliciteren.”
Zeven dagen werken
Er gaan maanden voorbij waarin Marieke fulltime bij het energiebedrijf werkt. Ze start bij de klantenservice, verhuist naar de backoffice, die verantwoordelijk is voor facturen, compensaties en betalingsregelingen, en wordt als changemanager ingezet voor de ontwikkeling van een IT-systeem waar de organisatie mee werkt..
En dan belt de verloskundigenpraktijk. Er gaat iemand met zwangerschapsverlof. Of zij tijdelijk haar plek wil vullen?
Marieke grijpt de kans met beide handen aan. Ze wordt fulltime verloskundige. En ze blijft fulltime op kantoor werken. „Jeugdige overmoed”, lacht ze. Want na twee jaar beseft ze dat het ook wel iets minder kan. „Ik had nauwelijks meer tijd voor een sociaal leven. Ik werkte zes, soms zelfs zeven dagen en ook vaak ’s nachts. Dat sloeg nergens op.”
Stilzitten
Nog steeds is ze druk, maar niet meer zo erg als voorheen. Ze werkt nu 24 uur op kantoor en drie tot vier dagen als verloskundige. Dat laatste niet meer als invaller, maar voor vast. „Stilzitten is niets voor mij”, zegt ze. „Dat heb ik van mijn vader, denk ik. Die kan dat ook niet.”
Hoewel haar droom om verloskundige te worden in de praktijk in haar buurt is uitgekomen, heeft ze geen afscheid genomen van het energiebedrijf. Sterker nog: een paar maanden geleden werd ze er teamleider van de afdeling beheer en onderhoud. Ze heeft negen mensen onder zich. Haar ploeg is ervoor verantwoordelijk dat de installaties goed blijven draaien en dat storingen opgelost worden. „Ik moet ervoor zorgen de processen gestructureerd verlopen en dat problemen met de juiste prioriteit opgepakt worden. Daarnaast ben ik bezig verbeterprojecten op te zetten en te begeleiden. Daar volg ik momenteel ook een training voor.”
Hoe ze alle ballen in de lucht houdt? Een kwestie van goed plannen, zegt ze. Daarnaast kan ze ook gewoon veel aan. Zittend in een kantoortje van het energiebedrijf: „Ik heb nu net een nachtdienst als verloskundige achter de rug. Ik heb maar een paar uur geslapen. Maar het gaat best. En als ik echt moe ben, ga ik na mijn werk gewoon eerst even een paar uurtjes slapen. Dan kan ik er weer tegenaan. Alleen als ik soms de hele nacht mijn bed niet heb gezien en ik de volgende dag weer naar kantoor moet, is het weleens pittig. Maar er is altijd wel een moment om even bij te slapen, het moet natuurlijk wel verantwoord blijven. Zeker als verloskundige moet je altijd alert zijn.”
Werkt ze drie vaste dagen op kantoor en drie vaste dagen als verloskundige, om het eenvoudiger te maken? Nee, grinnikt ze. „Het loopt allemaal door elkaar heen. En het wisselt ook elke week weer, afhankelijk van mijn diensten als verloskundige. Want die zijn leidend.”
Toch botsen haar werkzaamheden eigenlijk nooit, zegt ze, terwijl ze er zelf licht verwonderd over lijkt. „Ik heb weleens dat ik tijdens mijn werk in de praktijk gebeld wordt door kantoor omdat daar iets niet goed gaat. Maar beide werkgevers weten van mijn duobaan en dat een bevalling of spoedsituatie in de verloskundigenpraktijk prioriteit heeft. Het is soms schipperen en puzzelen, maar het komt altijd goed.”
Hoofd leegmaken
Het hebben van twee heel uiteenlopende werkgevers vindt ze vooral een pluspunt. „Verloskunde is een prachtig vak, maar het kan ook heel pittig en verdrietig zijn. Na een zware dienst is het mooi als ik de volgende dag naar kantoor kan gaan. Leven en dood liggen bij verloskunde dicht bij elkaar. Op kantoor kan ik dan even mijn hoofd leegmaken. Want daar kan een klant eens boos worden, maar dat is vergeleken met het werk als verloskundige toch relatief.”
De drukte die beide banen haar opleveren, kan ze goed nuanceren. „Als ik een vierentwintiguursdienst als verloskundige heb, ben ik natuurlijk lang niet al die uren in touw. Er zitten diensten bij waarin er geen bevallingen zijn. Verder scheelt het ook dat ik nog geen gezin heb. Ik kan zelf mijn tijd indelen, er is niemand die thuis op me zit te wachten.”
Bij de verloskundigenpraktijk geniet ze van het werken met haar jonge collega’s en het contact met de moeders in spe.
Werkt ze in Voorburg, dan zit ze midden in de kantoortuin om zo goed mogelijk de signalen van haar collega’s op te kunnen vangen.
Of ze in de toekomst een keuze tussen een van beide gaat maken? „Ik ben gehecht geraakt aan het energiebedrijf. Ik ben er op mijn 27e inmiddels een oudgediende. Toen mijn vader er een jaar of vier geleden stopte als directeur, heb ik overwogen ook te vertrekken. Maar het werk is nog te leuk.”
Voorlopig houdt ze daarom beide banen aan. „Ik ga zelden met tegenzin naar mijn werk. Zolang ik geen keus hoef te maken en de vrijheid heb om dit te doen, denk ik dat het niet verkeerd is om je op meerdere gebieden te ontwikkelen. Want hier op kantoor leer ik weer heel andere dingen dan als verloskundige. Maar ik weet diep in mijn hart dat áls ik ooit de keuze moet maken, ik voor verloskunde kies. Dat is mijn passie.”
beeld: Tineke van der Eems