Ze schreef met haar tweede roman ”Lysbeth” opnieuw een historisch verhaal waarvoor ze de archieven in dook. Het resultaat is een indringende roman over de strijd tussen arminianen en gomaristen, bezien vanuit de ogen van de Amsterdamse koopmansvrouw Lysbeth de Bisschop (1566-1652). Marlies Medema: „Ik vind het mooi dat de lezer zich met mijn boeken kan verplaatsen in vrouwen uit een andere tijd.”
Ze heeft een paar weken vrij om te schrijven. En dat vindt ze heerlijk. Marlies Medema (49) geniet ervan om op te staan in de wetenschap dat ze de hele dag de tijd heeft om te werken aan haar nieuwe roman. Want schrijven is een grote hobby.
Het is rustig in haar Houtense huis. Man Joost is naar zijn werk, de kinderen studeren al. Genoeg tijd dus voor haar derde roman, die nog in de maak is. En die tijd heeft ze ook nodig, want ze doet veel onderzoek. Ze wijst naar de boekenkast die in de woonkamer staat. „Joost en ik komen telkens weer met boeken thuis van de kringloopwinkel. Het voelt geweldig om dan iets nieuws te ontdekken over de tijd waarover ik schrijf. Daar kan ik zielsgelukkig van worden. Dan heb ik de neiging om dat meteen in de familieapp te zetten.”
Waarom heb je schrijfvakantie?
„Ik werk drieënhalve dag per week als content maker bij de EO, in team Opgroeien & Gezin. In de praktijk werk ik elke week wat meer, en die uren kan ik in de zomer opnemen om te schrijven. Zodra ik tijd heb, denk ik: yes, ik mag weer. Het schrijven voelt niet als werk, maar echt als hobby. Ik heb een soort extra wereld in mijn hoofd waarbij ik weg kan dromen. Waar andere mensen ontspannen door op reis te gaan of te schilderen, doe ik dat met het schrijven van een roman.”
Het is vast ook intensief werk.
„Het scheelt dat een roman bij mij in laagjes ontstaat. Net als bij een schilder. In een ruwe versie schrijf ik bijvoorbeeld alleen dat Lysbeth over straat loopt in Amsterdam. Later, als ik meer heb gelezen over het Amsterdam in de tijd van Lysbeth, ontdek ik dat er bepaalde soorten lindebomen langs de grachten groeiden. Dat zet ik er dan bij. Ik werk heel systematisch, met bepaalde zoekwoorden in categorieën, zodat ik alles terug kan vinden. De mapjes hiervoor heb ik geordend op mijn laptop staan. Wat dat betreft ben ik een Miep Structuur. En ik leg mezelf geen harde deadline op bij het schrijven, de gedrevenheid om een roman af te maken voel ik toch wel.”
Waarom ben je gaan schrijven?
„Toen onze kinderen klein waren, zag ik mezelf dat niet doen, tussen de omvallende LEGO-torens en de klei die over de vloer verspreid ligt. Maar ik heb wel altijd van schrijven gehouden. Als klein meisje maakte ik gedichtjes, met tekeningen erbij. Ik was een dromerig kind dat enorm kon fantaseren als ik ’s avonds in bed lag. Als prille puber wisselde ik met een vriendin in een schrift verhalen uit waar ook jongens uit onze omgeving in voorkwamen. Ik ben blij dat niemand dat schrift ooit in handen heeft gekregen, want dat was vreselijk gênant geweest. Het schrift heb ik ooit in de kliko gegooid. Achteraf gezien toch best jammer.
Toen ik aan een vervolgstudie begon, leek een opleiding journalistiek logisch. Het fantasiedeel heeft diep in een vakje in mijn hersenpan weggestopt gezeten en dat komt nu weer boven, nu de kinderen ouder zijn.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 26, 19 september 2023).
beeld: Tineke van der Eems