Hij heeft de op een na mooiste kamer van de tijdelijke huisvesting van de Tweede Kamer: met veel ramen en uitzicht op het Malieveld en het Haagse bos. „Dat komt, denk ik, omdat ik zo gemopperd heb over de verhuizing”, zegt Menno De Bruyne met een knipoog. Toch blijft hij zich ontheemd voelen aan de Bezuidenhoutseweg. „Het oude Binnenhof had smaak. Zeer fatsoenlijke smaak zelfs. Maar hier is smaak noch kraak aan. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik het ”bijzonder” kan noemen.”
Laag hangt de lucht, deze woensdagmiddag in het hart van Den Haag. De grijsheid van de dag versluiert niets van de grauwe kantoorgebouwen net buiten het centraal station. In een even grijs gebouw, maar mét gouden luifel, huist de Tweede Kamer der Statengeneraal. Sinds anderhalf jaar is dit het hart van de democratie. Hier, in dit gebouw waar de geschiedenis nog maar zo kort lijkt en waar beton de scepter zwaait.
Renovatieplan
Menno de Bruyne (1957), partijvoorlichter van de SGP en ‘Kamerhistoricus’, heeft er even over gedaan om te accepteren dat dit het voorlopige onderkomen van zijn werkgever is. Zevenendertig jaren lang werkte hij op het statige Binnenhof, waar zijn immer aanwezige tweedjasje en ribbroek naadloos aansloten bij het monumentale decor. Hier steken ze ongewoon af tegen de betonnen trappen en de witte gangen van de tijdelijke huisvesting. Graag werkt De Bruyne mee aan een artikel over de Bezuidenhoutseweg. „Omdat ik erg gefulmineerd heb tegen deze betonbunker, ben ik wel gemotiveerd mijn gram nog eens te spuien”, reageerde hij al eerder. „Ik sta hier bekend als de man die zich tot op het laatst toe verzet heeft tegen de verhuizing”, biecht hij nu op. „Ik ben dus een verklaring schuldig.”
Dat verzet, dat was vooral symbolisch van aard, erkent De Bruyne. Want inspraak had hij niet in de besluitvoering rond de renovatie en verhuizing van het Binnenhof. „Uiteindelijk gaan de huisvestingscommissie en het Rijksvastgoedbedrijf daarover. Toenmalig Kamervoorzitter Arib heeft nog wel gezocht naar andere oplossingen dan een totale verhuizing. Ze dacht aan een renovatieplan, waarbij steeds een deel van het gebouw werd aangepakt. Het mocht niet baten, we moesten over. Gelukkig hebben de stikstofmaatregelen de verhuizing nog een jaar uitgesteld. Ik ben vreselijk tegen die maatregelen, maar toen waren ze ons wel even goed gezind.”
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 8, 3 januari 2023).
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
Lees verder
Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?
