Nieuwe aardappels

Mijn boer eet het liefst aardappels. Al het andere eten vult niet zo goed volgens hem. En daarnaast moet er ook een goed stuk vlees op het bord. Heb je gelijk jus voor de aardappels.

O ja, er mag een klein beetje groente bij. Voor de aardappels en het vlees zijn we ongeveer zelfvoorzienend. Het vlees komt elke dag uit de vriezer. Natuurlijk van een eigen koe.

Dan de aardappels. Die worden elk jaar gepoot. En elk jaar in een ander stukje grond, dat is het beste. Aardappels doen het prima in een stuk tuin dat opnieuw moet worden ingezaaid. Vorig jaar was er een stukje gras dat vol met bouwmaterialen had gelegen en daarom niet mooi meer was. Dit jaar werd de voortuin verkozen door mijn boer. Er zitten namelijk grote dode plekken in het gras.

Nu moest dat gras omgespit worden. Met ‘de batse’ is dat een hele klus. Mijn boer ging eerst zelf met de trekker door de voortuin om het gras kapot te maken. Op dat kleine stukje is dat alleen maar gasgeven en stilstaan, achteruit, gasgeven en stilstaan. Mest van de mestbult werd verdeeld over het stuk. En serieus, de loonwerker kwam met de grote kraan om onze voortuin te spitten. Dat was een fluitje van een cent in vergelijking met de het spitten met de hand.

Toen dat was gedaan kon het poten beginnen. Mijn boer had het uitgerekend, er konden bijna 1.000 aardappels in. Uiteraard in verschillende soorten, zodat de oogst niet in een keer hoeft. Met een latje voor de afstand tussen de aardappels en een touwtje zodat ze in een rechte lijn komen te staan, werd de eerste rij gepoot. Gat spitten en aardappel erin. Bij de volgende rij werd het zand uit het gat bovenop de aardappel in het gat van de vorige rij gegooid. En zo ging het bijna duizend keer.

En nu broedt ‘de dominee’ op de aardappels. Ook hij bemest ze met z’n soortgenoten. Want als kat is zo’n losgewoeld stuk een makkelijke plaats om je behoefte te doen. Mijn boer heeft de tuin meerdere keren geharkt. Zo krijgt het onkruid geen kans. De katten laten daarna hun sporen weer na.

Toen de eerste plantjes opkwamen werden de ruggen (bergjes grond, red.) gemaakt. De planten groeien. Ook op de lege plekken komt langzaam een plantje uit de grond. Het wordt goed bijgehouden. En nu?

De dominee, onze zwarte kat met witte bef, is nog steeds veel tussen de aardappels te vinden. De planten zijn inmiddels zo groot dat ook de hond zich erachter kan verstoppen. Vanaf de straat ziet niemand hem, maar hij kan wel alles op straat in de gaten houden. Een zeer belangrijke taak van de hond!

En vandaag is het zover! We gaan de eerste nieuwe aardappels eten. We hoeven niet te wachten tot ze groot zijn, er zijn er genoeg! Onze eigen krieltjes, wat zal dat straks lekker smaken.

Ze zijn uit de grond, nog wel klein. Met een borstel werden ze geschrapt. En nu liggen ze in de pan. Mijn boer kijkt er al naar uit, want de eerste aardappels zijn zó lekker dat je ze zonder groente kunt eten! Maar wel met een stukje vlees!