Achter een van de grote ramen van de woonkamer strekt het weidse akkergebouwgebied van de Hoeksche Waard zich uit. In de verte komt over de hogesnelheidslijn een trein voorbij. Maar kort zichtbaar omdat de lijn in de buurt van de Oude Maas onder de bruine aarde duikt. „Als de wind deze kant op staat, kunnen we de trein goed horen”, zegt Arie Molendijk (50). Achter de vrijstaande woning net buiten Puttershoek bevindt zich zijn loonbedrijf, dat hij combineert met een vierdaagse werkweek als leidinggevende in de groenvoorziening van de sociale werkplaats. Lichte ruis Harold is de derde van de vijf kinderen van Arie en zijn vrouw Herma (47). In de woonkamer vertellen ze gedrieën over de heftige maar ook heel bijzondere momenten waarin ze de leiding van de Heere duidelijk hebben mogen zien. Harold kwam twintig jaar geleden gezond ter wereld. Herma: „Als we er later aan terug dachten was hij een tikkeltje blauw en had ook rode wangen. Maar er was op het oog niets verontrustends.” :::photo_gallery 1::: Toen hun zoontje bijna een jaar oud was, ontdekte de huisarts bij een controle een lichte ruis bij het hart. „Hij stuurde ons door naar het Refaja Ziekenhuis in Dordrecht. Ook daar was de gedachte dat het wel meeviel, maar voor de zekerheid moesten we naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Daar werd Harold na onderzoek direct opgenomen. Zijn hartslag was 240, de ene hartkamer bleek groter te zijn dan de andere, een hartklep was niet volgroeid en in de wand was sprake van een gat ter grootte van een dubbeltje. De ziekte van Ebstein, was de conclusie van de behandelende specialist.” Ebstein, vernoemd naar de arts die de ziekte vaststelde, is een zeer zeldzame aangeboren hartafwijking. „Wij hadden er eerder niet van gehoord. Ook in de familie komt dit niet voor”, zegt Herma. Met medicijnen lukte het de hartslag te normaliseren en de geconstateerde gebreken te stabiliseren. Jarenlang ging het goed totdat Harold op 7-jarige leeftijd last kreeg van hartritmestoornissen. Met een operatie via de lies werd geprobeerd door middel van het ‘verwarmen’ van een adertje de stoornis op te lossen. De eerste keer mislukte, de tweede poging was wel succesvol.