Ja, daar zit ik, op school bij de beroemde Schriftverklaarder Matthew Henry.
Het is bijna dertig jaar geleden dat ik zijn Bijbelverklaring begon te lezen, bij Genesis 1. Behalve de bekende Bijbelverklaring heeft ds. Henry ook heel wat andere boeken geschreven. Ze zijn verzameld in “The Complete Works of Matthew Henry”, twee grote delen: een goudmijn met onder andere het boek “Dagelijkse omgang met God”. Dit is een ‘drieluik’:
* hoe elke dag met God te beginnen;
* hoe de dag met God door te brengen;
* en hoe de dag met God af te sluiten.
Op dit moment lees ik over het tweede stuk: wat het inhoudt om de dag door te brengen met God, Hem heel de dag te verwachten. Ds. Henry haalt een vers aan uit Psalm 25: „Gij zijt de God mijns heils, U verwacht ik de ganse dag.” Over dat vers hield ik mijn intredepreek in Elspeet, 3 januari 2019. Het gaat over een leven vol verlangen naar Hem, vol genoegen in Hem, afhankelijkheid van Hem en toewijding aan Hem.
O, wat heb ik naar dat zinnetje uit Psalm 25, over dat verlangen naar de Heere, zitten kijken…! Ik wilde verder lezen, maar het ging niet. Nou ja, ik las wel een stukje verder, maar steeds kwam het terug: verlangen naar God. O, dat verlangen naar God, zoals Jesaja zegt: „Wij hebben ook in de weg van Uw gerichten U, o HEERE, verwacht. Tot Uw Naam en tot Uw gedachtenis is de begeerte van onze ziel.” Hoe is dat bij mij?
„Ons verlangen moet niet alleen gericht zijn op de goede dingen die God geeft, maar ook op God Zelf, Zijn gunst en liefde, de openbaring van Zijn Naam aan ons en de invloed van Zijn genade op ons. Dán wachten we op God, wanneer onze ziel snakt naar Hem en Zijn gunst; wanneer we dorsten naar God, naar de levende God. O, dat ik de schoonheid van de Heere mag aanschouwen! O, dat ik Zijn goedheid mag proeven!”
Juist toen ik het gedeelte las waarin Matthew Henry grondig uiteenzet waarin deze begeerte bestaat, moest ik een begrafenismeditatie voorbereiden. De familie wilde graag de Psalm van hun vader en grootvader zingen. Het was Psalm 42 vers 1:
‘t Hijgend hert der jacht ontkomen,
Schreeuwt niet sterker naar ‘t genot
Van de frisse waterstromen,
Dan mijn ziel verlangt naar God.
Ja, mijn ziel dorst naar de HEER’.
“God des levens, ach, wanneer
Zal ik naad’ren voor Uw ogen,
In Uw huis Uw Naam verhogen?
Welke redenen hebben wij om naar God te verlangen? Veel redenen. Negatieve: Buiten Jezus is geen leven… Positieve: Ik zal u rust geven… Nee, deze column is geen meditatie, maar ik mag u toch wel opwekken tot zelfonderzoek: „Verlang ik naar God?” Overdenk maar Wie God is, onze Schepper, Onderhouder, Weldoener, Verlosser… Zouden we niet naar Hem verlangen, snakken, hunkeren? Met heel onze ziel?
