Scannen

Ik vroeg mijn boer wat zijn plannen waren voor vandaag. ‘Jan komt om 10 uur scannen’, zei hij. Dat was leuk, want dat had ik nog niet eerder gezien! Ik moest dus zorgen dat ik om 10 uur in de stal was, de vrijdag voor kerst.

Jan is een van de personen die geregeld komt insemineren. De zaadcellen van een stier worden dan bij de koe ingebracht. En eens in de zoveel tijd komt Jan dan scannen. Met een lange plastic handschoen om de ene arm, een handschoen aan zijn andere hand en een kastje voor op zijn buik is hij er klaar voor. Dat kastje is het echo-apparaat. Daaraan zit een slangetje met de camera. Met de camera gaat hij achter bij de koe naar binnen om te kijken.

En waarom komt Jan dan om 10.00 uur ‘s morgens? Toen ik om 10.00 uur de stal binnenkwam, wist ik het direct. Mijn boer voert de koeien ’s ochtends na het ontbijt. Om 10.00 uur staan ze dus allemaal netjes aan het voerhek te vreten. Het hek kan vastgezet worden, dan kunnen ze als ze eenmaal eten niet weglopen. Netjes op een rij staan ze dan opgesteld. Mijn boer staat op de voergang, waar het voer ligt, met pen en papier. Jan loopt achter de koeien langs en kan elke koe die de boer aanwijst onderzoeken.

Ik toog in overall en laarzen zodat ik bij Jan kon meekijken. De handschoen vol met poep, het slangetje naar binnen en dan kijken wat er te zien is. Jan liet mij de rozen, knoppen, eileiders en de baarmoeder met daarin een kalfje zien. Ik zag alleen maar zwartwit. Kijk hier de rozen, dat is de aanhechting van de nageboorte. Soort placenta dus. Ik zag pootjes, ik zag het pompen van het hart. Wat gaaf!

Het is toch wel iets anders dan bij een echo van een kindje. Ook dat mochten we de afgelopen maanden een paar keer meemaken. Er groeit een klein kindje in mij. En zo aan het einde van het jaar scan je de periode die achter ligt. Wat is er afgelopen jaar veel gebeurd. De grote verbouwing, getrouwd en verhuisd naar de boerderij. Volgend jaar gaat er hopelijk weer veel veranderen, als we ouders hopen te worden.

Wat een zegeningen. Het kan ook zo anders. En dat beseffen wij ook. Ook onder de koeien zijn er die niet drachtig zijn. Gust noemen ze dat. En dan probeert de boer het nog eens. Soms nog veel vaker. Zo is een koe nu drachtig van een ander ras, waarschijnlijk komt er een effen bruin kalf. Terwijl er alleen maar zwarte koeien in de stal lopen. En een pink wil maar niet dragen, is nog steeds niet in verwachting. Die staat op de nominatie voor de diepvries. Zonder kalf gaat een koe geen melk geven. Maar ook is er een koe drachtig van haar tiende kalf! En dat deze keer na de eerste inseminatie. Als zij gezond mag blijven, gaat ze 100.000 liter melk geven in haar leven. Volgend jaar, bij leven en welzijn. Want leven is niet maakbaar, het moet gegeven worden.

beeld: Tineke van der Eems