Het thuis van een christen ligt aan de overkant van de doodsrivier, in de hemel. En dan nog maar tijdelijk, onderstreept ds. C.G. Vreugdenhil in zijn jongste boek. De eindbestemming is de nieuwe aarde. „Wat we daar precies zullen doen, weet ik niet, maar we zullen tot eer van God bezig zijn.”
Al geruime tijd liep ds. C.G. Vreugdenhil met de gedachte een prekenserie te wijden aan de laatste dingen. De verschijning van ”Wake up” gaf de doorslag. „Dat boek maakte ook in mijn gemeente nogal wat los. Ik heb het cadeau gekregen en van het begin tot het eind gelezen. Er wordt veel in beweerd zonder enige Bijbelse argumentatie.”
Naast de wens een Schriftuurlijk alternatief voor ”Wake up” te bieden, werd de predikant van de gereformeerde gemeente in Houten door een meer algemeen motief gedreven. „Bij velen in de kerk zie je een sterke gehechtheid aan dit leven. Daarom klonk in de preken de oproep tot bekering door, vanuit het Bijbelse spreken over iets wat veel mooier is dan alles van het hier en nu. Niet voor niets wijdde Calvijn in zijn ”Institutie” een compleet hoofdstuk aan de overdenking van het toekomende leven.”
Vanwaar de geringe aandacht voor dit onderwerp?
„Er is sprake van een blinde vlek, ook onder predikanten. Reformatorische christenen hebben een vaag begrip over de hemel, daar blijft het bij. Terwijl pakweg een derde van de Bijbel over de toekomst gaat. De vragen rond de toepassing van het heil zijn belangrijk, maar de balans is zoek als die bijna elke preek beheersen en er geen aandacht wordt besteed aan de geweldige toekomst die we tegemoet gaan als we de Heere Jezus liefhebben. Ons burgerschap is in de hemel. Van daaruit leven we ons aardse leven, als het goed is.”
Hoe komt het dat behoudende evangelische christenen daar meer oog voor hebben?
„Die zijn minder gefocust op de dogmatische onderwerpen die ons theologisch denken beheersen en hebben daardoor meer ruimte in onderwijs en prediking voor andere dingen. Historisch gezien loopt er een lijn van de evangelische wereld naar de dopersen. Ook die waren sterk betrokken op het komende vrederijk. Te eenzijdig, met alle ontsporingen die dat meebracht, maar wij kunnen wel een scheutje van dit denken gebruiken.”
Wanneer ging dit onderwerp voor uzelf leven?
„Tijdens mijn jaren als zendingspredikant op Irian Jaya, het huidige Papoea. We hebben daar een meisje verloren, onze Carolien. We wisten dat wij na verloop van tijd zouden terugkeren naar Nederland. Dat riep bij mij allerlei vragen op, over de opstanding van de doden en de eeuwige heerlijkheid. Zullen we elkaar herkennen? Zien we op de nieuwe aarde ook baby’s, of staat iedereen op in de kracht van het leven?
Ik ben de Bijbel op dit punt gaan onderzoeken en mocht de ene rijkdom na de andere opdelven.
