„Wil je niet liever arts worden in plaats van dierenarts?” Hoe vaak ik die vraag te horen kreeg toen ik besloot de opleiding diergeneeskunde te gaan volgen? Vaak! Heel vaak zelfs.
Blijkbaar deelden de vragenstellers de opvatting dat ik me beter kon richten op het redden van mensenlevens dan me te bekommeren om het welzijn van dieren. Misschien ook niet zo’n gekke gedachte. In een levensbedreigende situatie gaat een mens altijd voor, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar wat de meeste mensen zich niet realiseren, is dat velen van ons indirect hun leven te danken hebben aan dieren.
Een voorbeeld: de momenteel veelbesproken mogelijkheid om je te laten vaccineren tegen het coronavirus. Vaccinaties zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze samenleving. Zo vanzelfsprekend is dat echter niet. Wist u dat we de koe in deze tijd van coronacrisis vrijwel dagelijks een soort eerbetoon geven? De term ”vaccinatie” komt van ”vacca”, wat koe betekent in het Latijn. ”Vaccinus” betekent ”van de koe”. En het verhaal achter het woord vaccinatie bevestigt de waarde van de koe des te meer.
In de achttiende eeuw had je de pokken, een dodelijke ziekte. Circa 10 procent van de bevolking overleed hieraan en in de steden lag dat percentage nog hoger doordat de ziekte zich daar sneller verspreidde. Het viel een Engelse huisarts op dat melkmeisjes niet of in een minder ernstige mate de pokken kregen. Hij vermoedde dat zij door hun beroep in aanraking kwamen met de koepokken en zo beter beschermd waren tegen de gevaarlijke menselijke variant van de ziekte. Dit vermoeden werd bevestigd. Mensen die eerst met de pokken van een melkmeisje werden besmet en vervolgens met de menselijke pokkenvariant doorstonden de ziekte zonder nare gevolgen. De koepokkenvaccinatie werd een groot succes en is voor velen van levensbelang geweest.
Er is dus een belangrijke en onmisbare samenwerking tussen de geneeskunde en de diergeneeskunde. Met deze achtergrond kan ik een heel voorzichtige conclusie trekken: ik sta dan wel niet in de frontlinie om mensenlevens te redden, maar ook nu kan ik door mijn werk als dierenarts een indirecte bescherming bieden aan de gezondheid van mensen.
beeld: Tineke van der Eems
