We lopen langzaam een schip voorbij. Net voor de sluis. Nee niet op de wal, maar met ons eigen schip. Op de één of andere manier is de uitdrukking niet ‘hoe hard vaar je?’ maar ‘hoe hard loop je?’ Vraag me niet waarom. Ik heb het internet af zitten struinen, maar kon niks vinden.
Nu loop je normaal niet een ander schip net voor de sluis voorbij. Goed gebruik leert dat schippers dan even afremmen, of nou ja, stoppen met gas geven. Een rem kennen we niet op het schip. Ja, achteruit draaien, in plaats van vooruit. Maar het is niet zoals bij de auto, dat je even op de rem trapt.
Toch mogen we van deze buurman wel even voorbij schuiven. Hij blijft na de sluis hier liggen voor de nacht, terwijl wij nog een sluisje verder gaan. Ja inderdaad, buurman. Niet dat hij naast ons woont, maar goed, op het water is degene die op dat moment naast je ligt, of voor je, ‘buurman’ of ‘buurvrouw’. Ook handig met aanspreken natuurlijk. Daar hoef je geen naam voor te weten. Want vraag schippers naar iemand in de binnenvaart met voor-of achternaam en ze hebben geen idee. Nee, noem dan maar gewoon de scheepsnaam van het schip. Vaak weten ze dan direct over wie je het hebt.
Maar goed, toch aardig van deze schipper dat we als eerste de sluis in mogen. Hij grapt nog over de marifoon tegen m’n schipper dat ik daar dan wel eens een blog over kan schrijven. Ik ben verbaasd en kijk met een glimlach achterom. Op een of andere manier verwacht je gewoon niet dat er zo veel mensen meelezen.
Later die week laden we aan de baggermolen. Hier laden we zand dat direct opgebaggerd wordt. In de molen zelf gaat het over verschillende zeven. Zo houd je grind en zand in verschillende groottes over. Terwijl ik het schip tegen de baggermolen manoeuvreer, zodat schipper de touwen kan aanpakken, zie ik de man op de molen wijzen naar de stuurhut. Schipper lacht, en knikt naar hem. Ondertussen ligt het schip vast aan de molen dus doe ik de kopschroef en de motor uit. Die hoeven pas weer aan als we vol zijn.
‘Wat zei hij tegen jou, dat je moest lachen?’, vraag ik even later aan schipper als hij weer binnenkomt. ‘Deed ik het niet goed?’ (Na jaren varen is dat stukje onzekerheid nog steeds niet helemaal weg.) ‘Ja, wel joh’, is het antwoord. ‘Hij leest altijd je blog op Terdege. En als je nog eens inspiratie nodig hebt, mag je hem altijd bellen.' Ik schiet in de lach. Dat is de tweede man deze week die over de Terdege begint.
Dus daarom, voor alle mannen in de scheepvaart die meelezen: deze is speciaal voor jullie!
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
