Zorgmakelaar, zorgloket, toelaatbaarheidsverklaring, samenwerkingsverband. De vreemdste termen vliegen mij om de oren. Ik ben in een voor mij totaal nieuwe wereld gestapt.
Een wereld waar ik het liefst nog jaren bij uit de buurt was gebleven. Ja, angstvallig zorgde ik er de afgelopen maanden voor dat mijn gedachten niet die kant op gingen. Ik wilde niet denken aan het moment dat Daniël 4 jaar zou worden. Dat zou namelijk betekenen dat hij zijn veilige plekje van de afgelopen twee jaar zou moeten verlaten. Dat er een einde zou komen aan de fijne dagen bij het Medisch Kinderdagcentrum, De Rupsjes.
Ik bleef, tegen beter weten in, de naïeve hoop houden dat hij zo hard vooruit zou gaan, dat hij naar dezelfde basisschool zou kunnen als waar zijn zus naartoe gaat. Lekker vertrouwd en dicht bij ons huis. Ja, Daniël ís heel hard vooruitgegaan de afgelopen maanden. We staan versteld van zijn bijzondere ontwikkeling. Wij zijn verbijsterd over zijn steeds groter wordende Engelse woordenschat, over zijn interesse in cijfers en letters. Hij lijkt zelfs sommige woorden te kunnen lezen. We hebben nog nooit een kind meegemaakt dat zó snel een liedje leert.
Tijdens het ontwikkelingsonderzoek liet hij een enorme groei zien. Hij kwam verder dan de gedragsdeskundige ooit had meegemaakt.
Een verwarrend adviesgesprek volgde. De scores op verschillende gebieden liepen zo sterk uiteen, dat er verschillen van wel 58 IQ-punten werden gemeten. Hierdoor zou hij qua verstandelijke vermogens regulier onderwijs kunnen volgen, ware het niet dat zijn taalontwikkeling, op bepaalde gebieden, ernstig achterloopt en hij door zijn autisme in een klein klasje met veel structuur het beste op zijn plek zal zijn.
De zoektocht naar de juiste school was begonnen. Binnen Veenendaal vielen helaas alle mogelijkheden af. We zochten naar een school met veel structuur en kleine klasjes. Waar hij uitgedaagd zou worden en hij de materialen aangeboden zou krijgen waar hij hard aan toe was. Een school die binnen onze christelijke levensovertuiging zou passen. Maar ook een school waar extra zorg geleverd zou kunnen worden bij zijn eetproblemen. Want wie zou zijn pap willen opwarmen? Wie zou de tijd hebben om hem op drie eetmomenten als een baby te eten te geven? En welke school heeft de mogelijkheden om met een eetteam samen te werken en dagelijks te werken aan een uitbreiding van zijn zeer beperkte voedselinname?
De afgelopen maanden heb ik meerdere scholen bezocht. Er was één school die alles in huis had waar wij naar zochten, maar met één groot nadeel: de afstand. Daniël zou dagelijks met een busje naar school moeten gaan en lange dagen van huis zijn.
Ik voelde mij beroerd worden bij het idee alleen al, wilde er niet over nadenken. Totdat uitstellen niet langer kon. Inmiddels ben ik twee keer op deze school wezen kijken. Vorige week nog in het klasje waar Daniël in zal komen. Een OZA-groepje (Onderwijs Zorg Arrangement) waar hij na de vakantie gaat beginnen, met maar vijf (maximaal acht) kindjes.
Ik vind het nog steeds niet makkelijk, maar heb nu wel rust over onze keuze. Ik weet dat dit de beste plek voor hem is. Hoe moeilijk het in het begin ook zal zijn.
Rita
Klik hier om meer te lezen van Rita.
