Als de roze wolk gitzwart wordt - Terdege

Als de roze wolk gitzwart wordt

nynne-schroder-687476-unsplash_edited

”Ik word gek, echt gek. Ik ben in staat om 112 te bellen, maar ik weet dat dat niet kan”, zeg ik tegen m’n man. We liggen in bed, onze dochter van een week of acht slaapt in haar eigen kamertje, naast de onze. Ik voel zo’n enorme angst in mijn lijf, ik begrijp er niets van. Op dit moment ben ik echt de wanhoop nabij. Ik ken mezelf niet en heb geen grip meer op wat ik denk en voel. Het is zwarter dan zwart.

Acht weken daarvoor komt Lisa ter wereld, midden in een koude nacht. Tranen vloeien; wat is ze mooi, lief, en ontzettend klein. Ze is een Godswonder! „God dank”, zijn dan ook de eerste woorden die ik uitbreng als ze huilend als een klein propje op mijn borst ligt. We zijn ouders geworden, Hugo en ik; vanaf nu zijn we een gezin.

De eerste dagen na haar geboorte zijn hectisch. We leren veel van de kraamverzorgster; we krijgen in een paar dagen meer bezoek dan we normaal in een maand over de vloer hebben en we hebben een baby’tje in huis dat we leren kennen.

Naast blijdschap, verwondering en liefde voel ik onrust in mijn lijf en hoofd. „Dat hoort erbij, zegt onze lieve en ervaren kraamverzorgster. „Laat die tranen maar gaan.” En dat doe ik ook, tranen van vreugde, tranen van hormonen en tranen van vermoeidheid.

Volg ons lifestyle platform op instagram.