Er is maar een fractie over van de persoon die ze was voordat ze haar eerste kindje kreeg. Roelien Kuijers uit Staphorst tobt dagelijks met de gevolgen van haar zwangerschap en maakt een zware en langdurige herstelperiode door na de bevalling van dochtertje Salomé.
Geen bezoeker van haar huis kan eromheen. Pal boven de entree naar de keuken van de moderne woning prijkt een tekst: „Gisteren is voorbij. Morgen moet nog komen. Vandaag zorgt God.”
Roelien (26) koos bewust voor de prominente plek. „Ik lees de woorden meerdere malen per dag en word er steeds aan herinnerd dat de Heere voor me zorgt.”
In de ruime, lichte woonkamer staat Salomés loopfietsje keurig geparkeerd onder het raam. De zestien maanden oude dreumes doet haar ochtendslaapje. Voor Roelien zijn het stille tijdstippen waarop ze even op kan laden. Ze zou op dergelijke momenten dolgraag aan het werk willen in huis, maar dat lukt momenteel niet vanwege haar zwakke gezondheid. Roelien wijst naar enkele lege plekken in de woonkamer, verontschuldigt zich bijna dat haar huis nog niet helemaal op orde is. Vorig jaar maart verhuisde ze met haar man Niek Jan en Salomé naar de ruime twee-onder-een-kapwoning aan de rand van Staphorst.
Toezien
Een moment waar Roelien geruime tijd naar uitzag, maar dat nogal anders verliep dan gepland. Tijdens de verhuizing kon ze namelijk niet anders dan lijdelijk toezien hoe Niek Jan met hulp van familieleden alles voor zijn rekening nam. „De meeste tijd lag ik op bed. Het enige wat ik heb kunnen doen, was de kledingkast van Salomé inpakken. Daar heb ik toen extra van genoten, al moest ik er ook enorm van bijkomen.”
De zwakke gezondheid van Roelien dateert van haar zwangerschap. Een periode die ze totaal anders doormaakte dan ze zich van tevoren ook maar kon voorstellen. „In ons dorp worden best veel baby’s geboren. Sommige vrouwen krijgen vrij snel achter elkaar kinderen en ik ging er altijd van uit dat je een zwangerschap en bevalling zowel fysiek als mentaal goed aankunt en dat het leven daarna weer gewoon verdergaat. Ik herinner me nog goed dat mijn buurvrouw aan het einde van haar kraamweek alweer aan het grasmaaien was.”
Trommelvliezen
Roelien moest volledig afrekenen met haar verwachtingen. Als blijkt dat ze zwanger is, is ze heel blij. De dankbaarheid dat er nieuw leven in haar groeit, komt hand in hand met nieuwe gevoelens en ervaringen. Roelien krijgt vrijwel direct een fysieke weerslag. Zestien weken lang kampt ze met misselijkheid. Tegelijk steekt heftige bekkenpijn de kop op. De meest uitputtende klachten worden echter veroorzaakt door haar oren. „Die zaten 24 uur per dag dicht. De druk op mijn oren was zo hoog dat mijn trommelvliezen als het ware dichtgezogen werden. Daardoor kon ik moeilijk ademhalen en voelde ik me vaak benauwd. Ik werkte op dat moment nog als juf op een basisschool, maar dat was slopend. Ik rolde om halfnegen de school in, vertrok na schooltijd zo snel mogelijk naar huis en ging naar bed. Als ik geslapen had, leek het even over te zijn, maar het kwam elke keer heel snel weer terug en er was praktisch niets tegen te doen. Mijn moeder en zussen hebben deze klachten in een lichtere vorm meegemaakt tijdens hun zwangerschappen.”
Roelien voelt zich alsof ze in een achtbaan is terechtgekomen. „Ik was oprecht dankbaar dat we een kindje kregen en voelde me bijna schuldig dat ik niet kon genieten van de zwangerschap. Ik wilde niet klagen, dus deelde het, behalve met Niek Jan, maar met heel weinig mensen. Juist omdat ik altijd vrolijk en opgewekt was en veel aankon, hield ik me nu ook groot. Je bent niet ziek als je zwanger bent, heb ik altijd gehoord. Ik kon al snel de huishouding niet meer zelf doen, maar wilde geen hulp vragen. Ik was keihard voor mezelf.”
De onzekerheid van Roelien wordt versterkt doordat ze in coronatijd zwanger is. Ze moet alleen naar afspraken bij de verloskundige en er mag ook niemand mee naar een spannend moment zoals de eerste echo.
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 13, 15 maart 2022).
beeld: Tineke van der Eems