Ondanks zijn jeugdige leeftijd kent het leven van dr. A. Versluis al ingrijpende krommingen. Het stelde hem voor vragen waarop hij het antwoord niet weet. Wel is hij ervan overtuigd dat er geen vergissing in het spel is. ”Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft. Daar kom ik altijd weer terecht.”
De overeenkomst tussen ds. A. Versluis (38) en zijn vader is treffend. Niet alleen uiterlijk hadden ze veel gemeen, ook innerlijk wisten ze zich aan elkaar verbonden. De christelijke gereformeerde predikant van Ouderkerk aan de Amstel had in zijn vader een geestelijke raadsman. In de zomer van 2000 verloor hij hem, op dramatische wijze. Piet Versluis, jeugdwerkadviseur bij het LCJ, keerde niet terug van een bergwandeling in het Oostenrijkse Oetztal. „Het gezin was voor twee weken naar Oostenrijk vertrokken. Ik kwam alleen de tweede week, omdat ik daarna nog met vrienden op vakantie zou gaan. De week in Oostenrijk had ik deels bestemd voor studie. Ik was bezig met het schrijven van een scriptie over Job, een boek dat ons confronteert met het raadselachtige van de Godsregering.”
Op een morgen vertrok zijn vader al vroeg van huis voor een bergwandeling. „Dat deed hij vaker. Meestal was hij rond de middag weer terug, daarna gingen we met z’n allen eropuit.”
ZOEKTOCHT
Aan het begin van de middag liet Versluis per telefoon weten dat de tocht langer duurde dan hij had verwacht. ’s Middags om halfzes had hij voor het laatst contact met zijn echtgenote. De gezinsleden maakten zich niet direct grote zorgen. Versluis was een ervaren bergwandelaar en allerminst roekeloos. „Het Oetztal is een gebied met steile bergen. Als je daar goed je enkel verzwikt, kom je niet meer beneden. Mensen van de bergreddingsdienst moeten elke zomer wel een aantal keren de bergen in om iemand op te halen. Het komt maar zelden voor dat ze iemand niet vinden.”
