Als ik jou toch nog bij me had, zou vandaag gewoon een dag zijn. Een dag van een wasje, een boodschap, een koekje bij de thee. Een dag van een omhelzing, een liedje en een lach.
Als ik jou toch nog bij me had,
zouden mijn tranen niet rollen,
mijn zintuigen niet blijven zoeken naar je geur, je stem, je zachte wangetjes, je adem.
Als ik jou toch nog bij me had,
zou de wanhoop in mij niet zo vlammen,
het uitzicht naar de toekomst niet zo donker en het verlangen naar alles van jou niet zo groot zijn.
Ja, als ik jou toch nog bij me had,
dan zou mijn stem niet zo gebroken zingen, mijn blik geen dofheid uitstralen en mijn binnenste niet zo leeg zijn. Dan zou mijn hart niet zo gebroken zijn en mijn armen niet zo vol verlangen.
Maar als ik toch eens kon zijn waar jij bent,
dan zou de tijd niet meer zo zwaar wegen, zou alle zorg als sneeuw voor de zon verdwijnen, tranen verleden tijd zijn en de toekomst enkel pracht.
Dan zou mijn stem nooit meer in gebrokenheid zingen, maar helder en zuiver klinken, net als de jouwe.
Als ik toch kon zijn waar jij bent,
wat een vreugde zou dát zijn.
Lees eerdere afleveringen
-59230.jpg?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C1717%2C1145&mode=crop&format=jpeg&dpr=1.0&signature=70edbf655c264430fb0a313fc43e1378be128524)
