Het jaar 2017 zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als een jaar waarin de mondiale onzekerheid en onvoorspelbaarheid alleen maar groter werden. Waarin op nationaal niveau een nieuw, wankel kabinet aantrad dat te maken heeft met een samenleving waarin grote tegenstellingen steeds nadrukkelijker aan het licht komen. Een jaar ook waarin de gereformeerde gezindte oude vragen voor het eerst onder ogen zag en steeds minder in staat lijkt overtuigende antwoorden te formuleren.
Het aantreden van Donald Trump op 20 januari van dit jaar als 45e president van de Verenigde Staten, en daarmee als ”machtigste man op aarde”, blijkt een bizarre wending in de recente geschiedenis. Hij won tegen alle verwachtingen in, en presenteerde zich vol zelfvertrouwen, als een soort CEO die de bv Amerika zakelijk en efectief zou gaan leiden.
Na bijna een jaar is het beeld vooral chaotisch. Zijn vermaarde tweets wekken verbazing en ongeloof. Alles wat hij zegt en doet is met gedoe en reuring omgeven. De lijnen van zijn beleid stellen velen vooral voor raadsels. En daar komen nu ook de schandalen bij. Wat waren de contacten van Trump, of van mensen uit zijn entourage, met Rusland, en in hoeverre hebben Russische hackers met medeweten van Poetin de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen beïnvloed?
De trollen van het Kremlin weten echter niet alleen demonstraties en tegendemonstraties in Texas te organiseren. Overal zijn ze actief – verwarring en verdeeldheid zaaiend. Zo kwam aan het licht dat het debat over het aftreden van minister Hennings van Defensie door Russische sociale media is aangewakkerd, in de hoop de vijand (de NAVO) wat te destabiliseren.
Of de invloed van hackers en trollers op de uitslag van het debat nu erg groot is geweest, staat nog te bezien. Maar duidelijk is al wel dat het wereldwijde web een invalshoek voor alle mogelijke desinformatie en gewiekste vormen van oorlogsvoering biedt. Informatie en desinformatie werd zo een van de grote thema’s van het afgelopen jaar. Wat kunnen we nog geloven? Wat is nog echt?
