Auto wassen - Terdege

Auto wassen

Aupijnseerdoetie-Reinald-TERD-_Z6A0150 (1)

Bij haar geboorte kregen we laarsjes. Roze, van Hello Kitty. Ik zag ons direct samen de auto wassen: zij met een spons in de hand waarvan het water in haar laarsjes druipt, ik met een tuinslang voor het echte werk.

Maar de werkelijkheid is weerbarstig. We wonen aan een drukke straat, dus de auto wassen met een kind van 2 is totaal geen optie. Dat is althans mijn officiële lezing. In werkelijkheid vind ik de wasstraat gewoon te fijn. Er zit een heel moderne op het industrieterrein. Zo eentje waar je direct de band oprijdt en de rest gaat vanzelf. Je kunt gewoon blijven zitten. Stapje voor stapje wordt je karos door de wasstraat getrokken. O ja, je moet hem wel even in zijn vrij zetten.

Pas ging onze krullenbol mee, met haar Hello Kitty’s aan. Ze kreeg rozijntjes van de ”neer” van de wasstraat, dus het leek niet meer stuk te kunnen. Totdat het waterballet begon. Met haar waterlanders had ik de hele voorruit kunnen doen. Geen goed idee dus, zo’n hippe wasstraat. Maar niet getreurd, we hebben ook een minder stoere, een soort cabine, waarbij je uit de auto moet stappen om het spektakel op een afstandje te volgen en waar de auto gewoon stil blijft staan. Tenminste, als je hem dán op de handrem zet.

Ik had er nog zo goed over nagedacht: auto –wasstraat– in z’n vrij. De borstel kwam, maakte herrie, maar ons vehikel stond daar als een onneembare vesting. „Niet leuk”, zei m’n dochter, die ik maar even op mijn arm had genomen. Ze voelde al nattigheid.

Toen de borstels bij de achterklep waren gekomen, wilden ze terug. Ze gingen ook terug, maar niet door een rondje om de auto te draaien. Nee, die brutale rasta’s gaven de auto gewoon een duw vooruit.

„Waar is auto nou?” Ze had het drama eerder door dan ik. De eens zo onneembare burcht begon een eigen leven te leiden, met de vogelpoep nog op zijn dak. Rennen, brullen, het had allemaal geen zin meer. Gehaast rolde hij het heuveltje van de wasstraat af en met een dreun kwam hij tegen een Caddy tot stilstand. De bestuurder, die net was ingestapt, hief wanhopig zijn armen op.

Kind in het zitje, auto naar achteren, en vijf treden terug in de verzekering. Na ruim een halfuur schadeformuliergedoe stapte ik weer in bij onze dame, die al die tijd had toegekeken. En raad eens wat ze zei met een stralend gezicht? „Nog auto wassen?”

Auteur

Reinald Molenaar

Volg ons lifestyle platform op instagram.