Toen bernard Chevalking zijn orgelles eens niet goed onder de knie had, wist tweelingbroer Gert-Jan wat hem te doen stond. Op het moment dat hun leraar, de rotterdamse organist Dirk Jansz. Zwart, even pauzeerde en een kop koffie haalde, vond er géén wissel op de orgelbank plaats en speelde Gert-Jan in de herhaling. En Zwart? Die had niets door.
De 45-jarige tweelingbroers Chevalking uit Hendrik-Ido-Ambacht kunnen er nog steeds om lachen. „Weet je het nog?” verkneukelt Bernard zich. „We konden dat zonder te lachen doen. En we droegen in die tijd dezelfde kleding, dus Zwart merkte niks. Prachtig was dat.”
De joviale broers vormen samen een eeneiige tweeling. Ze lijken zo veel op elkaar dat weinig mensen hen uit elkaar kunnen houden. Daar maken Gert-Jan en Bernard totaal geen probleem van. „We zijn geboren en getogen Rotterdammers, hè”, verklaart Gert-Jan hun nuchtere inslag. „Zelfs onze moeder kon ons vroeger niet uit elkaar houden als ze ons op onze rug zag. En nog steeds zeggen mensen: „Ben jij Gert-Jan of Bernard?” Die mensen vinden het zelf vaak vervelend als ze zich vergissen, maar dat deert ons niet. Wij zien daar juist de humor wel van in.”
