„Toen ik net begon als docent keek ik vol bewondering naar jullie op”, bekent Alexander Treur (35) ergens tegen het einde van het interview aan zijn drie collega’s. „Hoe houd je je beroep zo lang vol? Maar nu weet ik dat het werken met jongeren fascinerend blijft.” Vier bevlogen docenten van de Jacobus Fruytier scholengemeenschap over hun vak.
Ze worden ietwat verbaasd nagestaard. De drie heren in pak, stropdas om, en een dame in een fleurige jurk vallen dan ook wel wat uit de toon tussen de T-shirt dragende vakantiegangers die de zandsculpturen in Garderen komen bewonderen. Zijn dit verdwaalde bruiloftsgasten? Is er ergens een feestje? Je ziet het de toeristen bijna hardop denken. En dat allemaal als gevolg van een appje dat de vier docenten aan elkaar stuurden. „Wat trek jij aan?” Ze kozen de kleding die ze ook dragen als ze voor de klas staan. Aansluitend aan het interview komt namelijk de fotograaf langs. Dus toch maar even geen vrijetijdskleding in deze laatste vakantieweek...
De koffie met gebak staat vlot op tafel in de lunchroom van De Beeldentuin.Tijd om de stellingen voor te leggen.
Mijn vak is het mooiste om te geven
Barend Florijn: „Eens. Geschiedenis is zo breed. Al lees je tientallen boeken over de Tweede Wereldoorlog, dan ken je nog steeds lang niet alle facetten ervan. Geschiedenis beïnvloedt ons bestaan. Sla de krant maar open. Op elke bladzijde zijn er raakvlakken met het verleden te vinden. Elke dag komt er geschiedenis bij. Soms is dat ook een tikje frustrerend. Je weet maar zo weinig.”
„Dat houdt je bescheiden,” vult Geurt van Ginkel aan. „Het mooie van het vak geschiedenis vind ik dat je leerlingen vanuit de context leert denken. Als je het verleden kent, kun je bijvoorbeeld de politieke actualiteit beter duiden. Ik vind het prachtig om leerlingen te laten ontdekken hoe er vanuit het verleden lijnen naar het heden lopen.”
[lightbox]
Lees dit artikel in Terdege (nr. 26)
