Bidden in de hal van een zorgverzekeraar

In de grote hal van het Zilveren Kruiskantoor te Leusden -de werkplek van zo’n 600 mensen- heerst een bedrijvige sfeer. Werknemers lopen al telefonerend in en uit. Aan tafels in de hal zitten mensen te werken of op gedempte toon te overleggen. Vriendelijk maar beslist staat de receptioniste een man te woord die duidelijkheid over een rekening eist. „Nee, er kan helaas niemand naar de balie komen.” Mag ik hier dan bellen?” vraagt de man. „Uiteraard”, antwoordt ze. De oudere man draait zich om en loopt naar een zithoek naast de ingang. Dan haalt hij zijn mobiel uit zijn jaszak tevoorschijn. Belt hij de klantenservice van de zorgverzekeraar? Het zou zomaar kunnen.

Twee dagen in de week is het Leusdense kantoor de werkplek van Jos Leijenhorst, sinds juli vorig jaar directeur van Pro Life. De lange Haarlemmer is geen onbekende verschijning bij Achmea. De vergaderkamer die hij heeft laten reserveren voor het interview is nog even bezet. In die vijf minuten schiet de een na de ander hem aan. „Ik heb vorige week je broer nog gesproken.” „Ha Jos, hoe gaat-ie?”

Leijenhorst mag dan nog maar een maand of acht directeur van de christelijke zorgverzekeraar zijn, hij loopt al veel langer rond bij Achmea, het moederconcern van het Zilveren Kruis en Pro Life.

WIE UW CV BESTUDEERT, ZIET DAAR OPVALLEND VEEL KEREN ACHMEA OP STAAN...

„ Dat klopt. Na mijn studie sociologie en personeel en arbeid zijn mijn vrouw Hinke en ik een jaar voor Wyclife Bijbelvertalers naar Kameroen geweest. Daarna ben ik bij Achmea terechtgekomen. Daar heb ik ruim negen jaar rondgelopen. Toen ik er kwam, werkten er ruim 20.000 mensen, nu nog zo’n 14.500. Die omvang zorgt ervoor dat er altijd een interessante baan beschikbaar is. Ik ben onder andere zorginkoper bij Zilveren Kruis geweest. In die tijd zat ik veel aan de tafel met zorgverleners en beleidsmakers. Dat maakt dat ik wereld van de zorgverzekeraars van binnenuit ken.”

VOORDAT U BIJ PRO LIFE KWAM, WERKTE U EEN JAAR ALS PROGRAMMAMANAGER BIJ OMRING, EEN ZORGORGANISATIE IN NOORD-HOLLAND. WAAROM VERANDERDE U ZO SNEL VAN BAAN?

„ De klus bij Omring was een heel mooie. Over tien jaar kunnen we met name in de ouderenzorg niet meer de zorg aanbieden zoals dat nu gebeurt. De vergrijzing is groot, personeel om de benodigde zorg te verlenen is er niet. Dus er moeten andere oplossingen komen. Wij hebben toen met ons team honderd ideeën bedacht. Daarvan zijn er, als het goed is, inmiddels tien opgestart. Ik was er nog maar een halfjaar aan de slag toen ik gebeld werd vanuit Zilveren Kruis. Ze zochten een directeur voor Pro Life. Ik heb een week heel slecht geslapen. Ik wilde niet weg bij Omring, maar wel starten bij Pro Life. Uiteindelijk gaf het feit dat ik bij Pro Life werk én geloof kan combineren de doorslag.”

WAT BETEKENT GELOOF VOOR U?

„ De schaduwkant van het leven ken ik. Mijn moeder overleed jong. Daardoor ontstond er een complexe gezinssituatie. Dat heeft het voor mij lange tijd lastig gemaakt om te geloven dat God bestond of dat Hij liefde is. Nog steeds vind ik geloven iets heel ingewikkelds. Het heeft mij veel antwoorden gegeven, maar ook veel vragen opgeleverd. Toch brengt het geloof mij nu vrede: ik mag zijn wie ik ben, met mijn krachten en kwetsbaarheden. God biedt mij houvast, vrede en vreugde.”

HOE IS HET TEAM WAARIN U BENT TERECHTGEKOMEN?

„ Het team van Pro Life telt 25 mensen. We zijn nu nog verdeeld over twee locaties: Leusden en Leiden. Vandaar dat ik op beide locaties twee dagen werk. In 2021 is het de bedoeling dat alle collega’s vanuit Leiden werken. Ongeveer de helft van ons team werkt voor de afdeling klantenservice. De anderen werken vooral op de afdeling verkoop of marketing en communicatie. We zijn een hechte en bevlogen club. Pro Life betekent voor ons meer dan alleen maar een leuke baan. De betrokkenheid is groot.”

WAT IS HET GROOTSTE VERSCHIL MET UW VORIGE FUNCTIE?

„ De verantwoordelijkheid is groter. Uitspraken die ik nu doe, zeg ik niet als Jos Leijenhorst, maar als directeur van Pro Life. Wat ik bijzonder én mooi vind, is dat ik in deze functie veel en heel diverse christenen ontmoet die allemaal hun eigen verhaal hebben over wandelen met God. Onlangs nog ontmoette ik een bestuurder van een organisatie die in tranen zijn worstelingen deelde om het goede te doen. We hebben toen spontaan samen in de hal gebeden.

Maar ook een recente ontmoeting met iemand die uit een sekte gestapt is, maakte indruk op me. Overigens voer ik ook met niet-christenen regelmatig mooie gesprekken.”

ELK JAAR WORDEN IN NOVEMBER DE TARIEVEN VAN DE ZORGVERZEKERAARS BEKENDGEMAAKT.

IS DAT EEN SPANNENDE MAAND?

„ Superspannend. Toen ik als zorginkoper werkte, had ik veel minder met de tarieven voor cliënten te maken. Dit keer maakte ik de bekendmaking van de tarieven voor het eerst zo bewust mee. Op het moment dat de NOS met de tarieven komt, vliegen die bedragen in ons team over de app. Je moet het zo zien: zorgverzekeraars werken een heel jaar om in de laatste vijf weken van een jaar hun klanten binnen te houden én nieuwe te werven. De nieuwe premies zijn binnen ons concern maar bij een paar mensen bekend. Een dubbeltje premie meer of minder maakt, omdat het om zulke grote aantallen verzekerden gaat, heel veel uit. Dus dan kun je je wel voorstellen dat het moment van bekendmaking van de prijzen altijd veel stof doet opwaaien.”

ONDER LEIDING VAN ABWIN LUTEIJN IS PRO LIFE VAN 17.000 NAAR 110.000 VERZEKERDEN GEGROEID. IS HET LASTIG OM DIE AANTALLEN VAST TE HOUDEN?

„Wij willen uiteraard graag blijven groeien. Maar veel belangrijker nog: wij willen graag het christelijke geluid laten horen. Bij ons geldt: hoe groter die stem, hoe beter. Tot op heden zijn we elk jaar nog gegroeid, maar dat gaat niet vanzelf. Daar werken we als team keihard voor.“

WAT BIEDEN JULLIE MEER DAN EEN ANDERE VERZEKERAAR?

„Pro Life heeft verschillende punten waar we ons graag sterk voor maken. De beschermwaardigheid van het leven, zowel aan het begin als aan het einde, is heel belangrijk voor ons. Verder willen we graag het aanbod van christelijke zorg behouden en verbeteren. Aandacht voor een gezonde levensstijl vinden we –net als andere zorgverzekeraars– ook een belangrijk thema. Ook geven we graag concreet invulling aan het zorgen voor elkaar.

Recent hebben we dat bijvoorbeeld gedaan door onze campagne over duurzame relaties. Vanuit onze positie kunnen we dit debat aanzwengelen. Ook kampen er opvallend veel jongeren met een burn-out. Daarin zouden we graag nog meer steun aan onze verzekerden willen bieden.”

MAAR PRO LIFE VALT TOCH ONDER DE PARAPLU VAN ZILVEREN KRUIS?

„Dat klopt. Maar onze dekkingen zijn echt anders. Abortus en euthanasie worden door Pro Life niet vergoed, om maar twee voorbeelden te noemen. Bovendien draai ik het graag om. Wij zijn Zilveren Kruis dankbaar dat we de ruimte krijgen om een onderdeel van hen te zijn. Jaren geleden zijn DVZ en Pro Life om ideologische redenen gestart. De aantallen zorgverzekerden waren te klein om een serieuze maatschappij te zijn. Mede doordat we gebruik hebben kunnen maken van de voorzieningen van Zilveren Kruis, kunnen we mooie dingen doen. Zo hebben we afgelopen najaar de campagne ”Zorgen voor elkaar” kunnen voeren. Daarin wilden we taboes rond relatieproblematiek doorbreken.”

WAT ZIJN DE GROOTSTE UITDAGINGEN IN DE ZORG DE KOMENDE JAREN?

„Beheersing van de kosten is een van de grote uitdagingen. Er komen steeds meer behandeltechnieken en, door de vergrijzing, meer patiënten. Dat kost veel geld. Ik zie ook een verschuiving in behandelplek optreden. Patiënten zullen steeds korter in het ziekenhuis liggen. En ze moeten ook steeds meer zelf gaan doen. Bepaalde metingen bijvoorbeeld. Wat ik ook als een grote uitdaging zie: hoe houden we het werk nog aantrekkelijk voor zorgverleners? Nu al is de werkdruk erg hoog en de administratieve last alarmerend. Krijgen we straks nog handen rond het bed?”

ZIJN ER DILEMMA’S WAAR U WAKKER VAN LIGT?

„Gemiddeld krijg ik elke veertien dagen van onze klantenservice wel een vraag toegespeeld waarop zij geen antwoord kunnen of weten te geven.

Recent bijvoorbeeld belde een vrouw of we de vlokkentest wilde vergoeden. Dat doen we niet, omdat die bijna standaard wordt gebruikt om –in geval van een negatieve uitslag– de zwangerschap af te breken. Maar bij deze vrouw lag dat anders. Zij had al twee kindjes verloren vanwege een stofwisselingsziekte. Tijdens de zwangerschap van haar derde kindje was dankzij de vlokkentest een behandeling gestart waardoor haar dochter wel gezond ter wereld kwam. Nu was ze zwanger van haar vierde kindje en wilde ze opnieuw graag de test ondergaan. In zo’n uitzonderlijke situatie hoef ik niet lang na te denken: dan vergoeden wij graag.

Moeilijker vind ik het gesprek dat ik onlangs voerde met de ouders van een kind dat een geslachtsveranderende operatie wilde. Die vergoedt Pro Life niet. Daarom stapten zij over naar een andere verzekeraar waar dat wel het geval was. Ik begrijp het standpunt van de Pro Life Adviesraad wel. Deze medisch-ethische commissie heeft bepaald dat deze operaties niet worden vergoed. Maar je neemt daarmee de nood van het kind van deze ouders niet weg. Daar kan ik wakker van liggen.”

WAT IS DE GROOTSTE UITDAGING WAAR U VOOR STAAT?

„Ik denk dat de uitdaging waar alle christelijke organisaties voor staan, is: hoe ben ik betekenisvol voor een brede groep christenen zonder dat ik daarbij een specifieke subgroep afstoot? Ik denk door te zoeken naar wat ons verbindt, over kerkgrenzen heen.”

HOE VINDT U TIJD VOOR ONTSPANNING?

„Op woensdag maak ik in principe geen afspraken voor mijn werk. Wij hebben drie kinderen, een meisje van 10, twee jongens van 8 en 6 jaar. Dus op die dag ben ik voetbaltrainer, ga ik mee naar zwemles en kook ik. Een volle agenda past bij me.” Lachend: „Ik ben een goede vrouw getrouwd. Hinke trapt regelmatig op de rem als de agenda overloopt. Verder ben ik sinds een paar jaar fanatiek aan het sporten geslagen. Nadat onze jongste geboren werd, wilde ik graag

weer net zo fit worden als voordat we kinderen kregen. Sinds die tijd doe ik één keer per twee jaar mee aan een groot sportevenement, een marathon bijvoorbeeld. Op dit moment train ik vooral met Hinke mee. Zij gaat dit najaar in Tanzania de Muskathlon doen: 42 kilometer hardlopen voor Compassion.”

WAT DOET JOS LEIJENHORST OVER VIJF JAAR?

„Als het aan mij ligt ben ik dan nog steeds directeur van Pro Life. Het is zo mooi als ik hoopte, maar ook zo moeilijk als ik dacht.”

Bidden in de hal van een zorgverzekeraar

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Bidden in de hal van een zorgverzekeraar

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram