„Blijf als vader dicht bij je eigen karakter en stijl”

„Blijf als vader dicht bij je eigen karakter en stijl”

spg-18857-Wouter van Oossanen-2-site

Een vader is een onmisbaar figuur in het leven van een kind. Karel Post (56) weet dat uit ervaring als vader van vier, en als adventuretherapeut bij Outback Explorers. „Wees een aanwezige vader.”

Hij weegt zijn woorden zorgvuldig. Want de ene vader is de andere niet. Moeders softer en vaders strenger? Dat kan misschien voor een meerderheid opgaan, maar lang niet voor iedereen. „Mijn vrouw is bijvoorbeeld wat strakker op de regel, denk ik.”

Dé vader bestaat in die zin niet, zegt Post. „Je moet dicht bij je eigen karakter en stijl blijven, dat maakt dat het vaderschap het vloeiendst loopt.”

Toch zijn er best wat adviezen waarmee elke vader gediend is. Zo is het belangrijk dat de vader een team vormt met de moeder. „Vaak gaat het fout als die twee elkaar niet meer ondersteunen.”

De vaderrol is verder afhankelijk van de leeftijd van een kind, vertelt Post. „Je ziet vaak dat vaders vooral de babytijd wat lastiger vinden, omdat je dan minder contact met het kind hebt en er meer voor moet zorgen. Wat die eerste jaren heel belangrijk is, is dat het kind voldoende vertrouwen opbouwt in de ouders, zowel op lichamelijk als op emotioneel vlak. Dat betekent dat je aanwezig moet zijn. Niet alleen lichamelijk, ook mentaal. Je kind voelt het als je nog met je hoofd bij je werk zit. Laat je kind je bijvoorbeeld een tekening zien, heb dan aandacht voor de tekening én voor de tekenaar. Zeg niet: „Leuk zeg”, om vervolgens weer weg te kijken en verder te gaan met je typewerk.”

In de basisschoolleeftijd vergaart een kind veel kennis. „Een vader kan aan dat proces een mooie bijdrage leveren. Maak dat je kracht. Je kunt samen met je kind plezier hebben door van alles te onderzoeken. Ga naar Schiphol om vliegtuigen te kijken. Maar zoek het ook in het kleinere: doe eens wat experimenten thuis. Hoe zwaar kun je een tas maken voordat de tak waaraan hij hangt breekt?”

Verder ben je als ouders ook nog heel erg een voorbeeld in die fase. „Bijvoorbeeld als het gaat om het reguleren van emoties. Een kind moet leren hoe het blijheid uit mag drukken, en hoe het boos mag zijn zonder een ander te kwetsen. En hoe het om kan gaan met angst en verdriet en kleine teleurstellingen.

Daarbij is het belangrijk dat je als vader niet te snel in een oplossingsmodus springt. Stel dat een kind een fiets heeft gekregen voor zijn verjaardag en de eerste dag is de band al lek. Geef dan even tijd voor het verdriet en laat het kind bedenken: Papa, dat kunt u misschien wel maken.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 19, 7 juni 2022).

Nuchter opvoeden

Wie: Wouter Van Oossanen (27), getrouwd met Mirjam, vader van Valentijn (6), Junior (2) en Melle (0)

”Ik werd voor het eerst vader in 2015. Dat was voor ons niets geks. Mijn vrouw is de jongste van acht meiden en die waren alle­maal al moeder. Aan haar kant hebben we maar liefst 29 neefjes en nichtjes, dus we waren gewend aan kleintjes.

Mirjam en ik kennen elkaar van de Gomarus Scholengemeenschap. Na ons examen zijn we elkaar een paar jaar uit het oog verloren. Maar toen we 17 waren, kregen we verkering. In 2015 zijn we getrouwd.

Valentijn werd vrij snel na ons trouwen geboren. Dat was wel even wennen. Maar we vonden het ook mooi om al jong ouders te worden. Ook rond de bevalling waren we nuchter. Natuurlijk, het moet goed gaan. En dat is niet vanzelfsprekend. Maar we lieten ons ook niet gek maken.

Ik was natuurlijk razend benieuwd hoe ons kindje eruit zou zien. Ik zal het moment dat Valentijn geboren werd ook nooit meer vergeten. Dan gaat er als jonge vader heel wat door je heen, hoor, dat is een ding dat zeker is. En als je ziet hoe groot hij inmiddels is geworden! Die stopt mij over zes of zeven jaar zo in zijn binnenzak.

Na de geboorte lag hij heel tevreden bij mijn vrouw op de borst. Dat beeld blijft me altijd bij.

Vanaf de geboorte is hij een makkelijk mannetje geweest. Hij sliep gelijk door; is nooit één nacht wakker geweest. Na Valentijn kregen we nog twee jongens. Alle drie, echt alle drie, sliepen ze vanaf dag één door. Niet te geloven, hè?

In onze vriendengroep waren we een van de eersten met een baby. Maar wij zijn erg makkelijk. Doordat Mirjam zo veel zussen heeft, is er altijd wel iemand die op kan passen. „Zet hem maar hier af, wij kijken er wel naar”, is het dan. Dat heb je in een dorp als Nederhemert. Heel de familie vindt zo’n kleintje leuk.

Twee weken geleden zijn we zaterdagavond nog naar Den Bosch geweest met zijn tweeën.

Want je moet af en toe bewust tijd voor elkaar maken, vinden we. Mirjam belt dan een nichtje op, of die wil komen oppassen. Omdat onze kinderen makkelijke slapers zijn, doe je zoiets toch sneller.

Ik moet zeggen dat ik daardoor mijn werk als nachtchauffeur ook makkelijker heb kunnen doen. Je zit toch niet lekker in de auto als je weet dat je vrouw elke nacht drie keer of meer haar bed uit moet voor de kinderen.

Het nachtwerk is verder alleen maar een voordeel met een gezin. Ik ben er ’s avonds niet, maar kan wel overdag de kinderen uit school halen of even met ze naar het zwembad rijden. En over de avonden maak ik me geen zorgen. Mijn vrouw is een duizendpoot, Mirjam fikst dat wel.

Of het vaderschap me veranderd heeft? Ik voel me heel verantwoordelijk voor ons drietal. We willen het beste voor onze kinderen, hebben graag dat ze er netjes uitzien en het goed hebben.

Verder vind ik het belangrijk dat het geen doetjes worden, maar dat ze nuchter en

stabiel in het leven staan. En dat we ze, in samenwerking met de kerk en de school over de Bijbel vertellen. Ze kunnen altijd met vragen naar ons toe komen.

Mijn advies aan jonge vaders is: laat je kinderen een beetje van hand tot hand gaan. Bij sommige mensen mag tijdens het kraam­bezoek het kind nog niet uit de wieg gehaald worden. Wij vinden het mooi als iedereen met onze baby’s kroelt. Ik geloof dat dat helpt om ze niet al te eenkennig te laten worden. Wees verder niet te krampachtig, stuur ze naar buiten, laat ze lekker spelen en op onderzoek gaan. En zeg nooit bij ondeugend gedrag: Dit doet mijn kind niet. Want ik weet als vader: de mijne doen het wel, hoor.

Tot slot vind ik het zelf belangrijk om tijd te nemen voor mijn gezin. De kinderen zijn zó groot. Ik zie bij onze oudste hoe snel het gaat.”

beeld: Tineke van der Eems

Lees verder

Lees het hele artikel in Terdege. Nog geen abonnee?

Terdege-portfolio-1x-2024

Auteur

Jacomijn Ariakhah

Volg ons lifestyle platform op instagram.