Toen hij klein was, zag Marinus van Kooten op tegen grote broer Jan. Later was hij degene die Jans huwelijk bevestigde en zijn kinderen doopte. De broers staan voor elkaar klaar. „Dat hebben we thuis geleerd. We komen uit een arbeidersgezin waarin we moesten aanpakken.”
De studeerkamer van dominee M. van Kooten in de imposante pastorie aan de Nunspeterweg in Elspeet blijkt een goede plaats voor het ophalen van herinneringen aan vroeger. Jan en Marinus van Kooten raken niet snel uitgepraat over hun jeugd, ouders, grootouders en het kerkelijke klimaat waarin ze opgroeiden in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Hun wieg stond in Jaarsveld, een klein dorpje in de gemeente Lopik. Marinus: „Jan is de oudste, ik ben de voorlaatste in ons gezin met drie jongens en twee meisjes.” Jan corrigeert: „We hebben een zusje gehad dat enkele uren heeft geleefd. Vroeger werd daar heel anders mee omgegaan dan nu, maar moeder had het als het om het aantal gezinsleden ging, altijd over zes.”
Ze waren klein behuisd. Jan sliep met zijn broer Cor in één bed, de jongere Marinus verbleef op dezelfde kamer. Marinus: „Naast de grote jongens. Dat had natuurlijk z’n voor- en nadelen. Maar je hoorde als kind wel van alles. Ik keek in die tijd echt op tegen Jan. Hij ging al naar de ambachtsschool toen ik nog maar net naar de lagere school ging.”
Lees het volledige interview in Terdege.
