Dank! - Terdege

Dank!

Blog-52-van-Dam

We zijn een week thuis. Een week met ons mooie meisje en onze stoere boys, na deze bijzondere reis. Een adoptiereis is altijd bijzonder, maar eerlijk gezegd dachten wij dat deze derde keer makkelijker zou zijn. Makkelijker omdat we het eerder gedaan hadden. Nou, dat werd door de lockdown in Zuid-Afrika een heel andere belevenis!

Toch, we hebben het afgelopen weken vaak tegen elkaar gezegd: onze dankmuur is voller dan onze klaagmuur. Nu is er in onze directe omgeving ook niemand ziek geworden en dat is een zegen. Wel is ons achternichtje onverwacht overleden – en daar konden we niet heen, dat is verdrietig.

Maar, als we kijken naar onze Hannah, dat ze toch mocht komen in ons gezin; ondanks de lockdown: Dat ervaren we als heel bijzonder. De Heere heeft gegeven dat de rechter meewerkte, dat er een vlucht terug was en zo nog veel meer. Ook voor de hechting aan haar is deze tijd toch goed geweest. Voordat we gingen hadden we onze jongens beloofd op safari te gaan (we hadden zelfs al geboekt…), uitjes te doen – meer van het land te bekijken. Dat is allemaal niet gebeurd. En hoewel jammer voor de jongens en voor ons: voor Hannah werden alle dagen heel overzichtelijk en hetzelfde… Elke dag op ongeveer dezelfde tijden eten, drinken en slapen. En, als je nieuwe papa en mama zo voorspelbaar zijn, dan gaat wennen ook makkelijker.

Dat merken we deze eerste week thuis. Met elkaar zijn we op zoek naar het nieuwe normaal… De rustige dagen (zoals zondag – allemaal thuis, geen visite), gaat het slapen veel beter dan de drukkere dagen. Maandag hadden we wat visite in de tuin – onbekende mensen voor Hannah. Voor ons heel gezellig en ook Hannah deed het goed. Maar het slapen daarna was een rommeltje… Overprikkeld en veel te lang wakker… En logisch ook! Het laat ons weer nadenken over wat er met je gebeurt als je geadopteerd wordt: alles wordt anders… De mensen, de kleuren, de geuren, het eten, je bed… En dan ben je nog maar anderhalf… Dat is best een uitdaging! Daarom, veel respect voor ons kleine dametje, dat ze ons al zo vertrouwt en zich zo geeft. En dan is het helemaal geen offer om de komende tijd wat meer op onszelf te zijn…!

Onze adoptiereis en de coronacrisis zijn voor altijd aan elkaar verbonden. We kunnen niet meer aan het ene denken zonder ook aan het andere te denken. En zo zal dat voor veel van jullie zijn: herinneringen aan deze maanden die voor iedereen zo anders waren… Dank jullie voor het meelezen en meeleven! Voor ons is het nieuwe normaal: wennen aan ons uitgebreide gezin. En daar hopen we de tijd voor te nemen!

Foto: een nieuwe fiets van opa en oma gekregen…!

Volg ons lifestyle platform op instagram.