Deze bange droom werd werkelijkheid

Al drie jaar lang houd ik rekening met dit scenario. Want drie jaar geleden kregen we nieuwe kozijnen. Van heel stevig kunststof, met heel dik glas erin. Vanbinnen zijn ze van goud denk ik, gezien de prijs. Dus daar ben je zuinig op. De sloten zijn inbraakwerend, heb ik me laten vertellen. Een inbreker komt altijd binnen, maar met deze sloten duurt het langer. En dan komen ze niet bij je, vertelde de kozijnboer, terwijl hij naar de deur van de buurvrouw staarde. Enkelglas heeft ze. Een heel grote ruit. Je stapt er zo door. Bij ons huis kan dat niet, want dat is eigenlijk een verkapt kasteel. Handig als je gerust wilt slapen, maar heel beroerd als je naar binnen wilt en geen sleutel hebt. Daarom speelt dit nachtmerriescenario zich al drie jaar af in mijn hoofd. En daarom ben ik al drie jaar lang voornemens om extra sleutels bij te laten maken. Die geef ik dan aan de buren, hang ik een boom, verstop ik onder de container, naai ik in het zonnescherm, begraaf ik onder het terras, of wat dan ook. Het is verstandig om een oplossing achter de hand te hebben voor als er onverhoopt iets fout gaat. Als het kalf verdronken is, dempt men de put. Zo wil ik niet zijn, dacht ik al drie jaar. En nu is het kalf verzopen en sta ik in bevriesstand. :::author_streamer 1::: Langzaam ontdooi ik en slaat de paniek toe. Heb ik toevallig de achterdeur opengelaten? Nee. Staat er ergens een raam open? Nee, maar er staat er wel een op kiepstand. Kan ik door dat raam een kind naar binnen moffelen, dat dan de deur kan opendoen? Nee. Dan resteren nog twee opties. Eén: de slotenmaker bellen en hopen dat-ie snel tijd heeft én me niet een honderdje of zeven aftroggelt. Twee: het heft in eigen handen nemen. Ik besluit tot het laatste en scheur naar de bouwmarkt. Twee breekijzers liggen op de band. Verder niks. Ik schenk de kassière mijn liefste glimlach. Nee hoor, ik ga heus niet inbreken. Oké, wel, maar dan gewoon bij mezelf. Dan kom ik bij de garagedeur. Binnen een minuut sta ik binnen. Ik woon blijkbaar in een kasteel met een forse bres in de verdediging. Nu heb ik twee goede voornemens. Eén: sleutels bij laten maken. Twee: een nieuwe garagedeur. Ik ga het binnenkort regelen. Vast wel. _Arien van Ginkel is vader van vier kinderen, onder wie een tweeling, en werkzaam als mediastrateeg._

Deze bange droom werd werkelijkheid

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Deze bange droom werd werkelijkheid

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram