Doesburg: kleurrijk stadje met fikse dot mosterdgeel

Op een stoep in de Koepoortstraat, naast het gietijzeren ventilatierooster van een monumentale gevel, staat een zuurstokroze, glimlachende tuinkabouter. Hij is fors, net als de olijfboom pal voor zijn neus. In een venster hangt een geel affiche met een vertwijfelde uitroep, in dieprode letters. „VREDE! vrede! Wanneer wordt het vrede?” Rechts sierlijke zeventiende-eeuwse trapgevels, met glas-in-loodramen, luiken en bakstenen in een warme tint. Op een doorleefde zijmuur, het pleisterwerk verveloos, vermeldt een bord: Heiligegeeststeeg. Het nauwe straatje buigt scherp af naar links. Boven een voordeur hangt een kunstwerkje, een neerdalende duif. ## Fabriek Een fabriekspand uit 1910 herinnert aan een tijd waarin Doesburg weinig welvarend was. Toch kende de stad kleinschalige industrie, zoals deze stoomkoffiebranderij. De hijsbalk is er nog, hoog daarboven passeren gakkende ganzen. Een straat verderop schittert de vuurdoorn, langs de witte gevel van een stadsboerderij uit 1614. >Om de hoek valt een middeleeuws huis in het oog, van onder tot boven blauw geschilderd In de vensterbank van woonhuis De halve maan staat het boek ”De jongen, de mol, de vos en het paard”, opengeslagen. Het vermaarde gezelschap is bij avond onderweg in een besneeuwd landschap. De mol, voorop, geeft een van zijn wijsheden ten beste. Die is deze herfstmorgen in Doesburg nog net te lezen door het beslagen enkelglas: „Being kind to yourself is one of the greatest kindnesses.” ## Contrast Aan een bruingrijze gevel hangt behalve een vogelhuisje een witte minibieb, met daarin de titel ”Een zonnestraal doorbreekt de mist”. Om de hoek valt een middeleeuws huis in het oog, van onder tot boven blauw geschilderd. „Lijsten encadrement”, luidt het tweetalige opschrift. :::photo_gallery 1::: Een steegje voert naar de Markt, waar de toren van de Grote of Martinikerk ontzag inboezemt. Zo stoer als het 94 meter hoge bouwwerk is, zo charmant is de Torensteeg. Links een pand met okergele kozijnen, gevolgd door een huis in limoengroen en een woning met rode luiken. Stucwerk in hemelsblauw, daarna een pasteltint. Al knisperend trekt het herfstblad voorbij. :::author_streamer 1::: Schril contrast: boven een wit bankje herinnert een monument aan de Joodse gemeenschap in Doesburg. Die werd in de Tweede Wereldoorlog weggevoerd naar de concentratiekampen en vermoord. „Slechts een enkeling overleefde”, aldus de bronzen plaquette in de vorm van een boekrol. Achter de tekst is een menora te zien. ## Crème Op de hoek van Roggestraat en Koepoortstraat staat het laatgotische stadhuis, dat een hotel moet worden. Protestposters, overal in de stad nog te zien, mochten niet baten. Achter het stadhuis geeft een schilder de kozijnen van een statig woonhuis een lik verf. Crème, dezelfde kleur als zijn oude Amerikaanse bestelbusje. Verderop buigt een treurbeuk zich over de straat. Vogels trekken in V-formatie naar het zuiden. Zwaar galmen de klokken van de Martinikerk. Middag. Bij Granos Koffiespecialiteiten kan de bezoeker zich even in Zuid-Europa wanen, met op de kaart Spaanse lekkernijen. Zoals churros, gefrituurde deegstengels, in de herfst geserveerd met warme appeltjes – en slagroom. ## Mosterd In de etalage van een galerie aan de Kerkstraat trekt een bosgezicht de aandacht. Op het doek is het najaar, heerlijk licht valt in bundels door de boomtoppen. Ook in Doesburg werpt de zon zo nu en dan uitbundig haar stralen op de monumenten met hun pannendaken. Op ruiten en luiken, lantaarns en uithangborden, stoepjes en terracotta potten. >Achter een gevel met mintgroene kozijnen en bruinrode deuren huist de Doesburgsche Mosterd- en Azijnfabriek Op één zo’n uithangbord staan een pijprokend mannetje en de tekst: „Opregte Doesborghsche mostaart, sinds 1457”. Achter een historische gevel met mintgroene kozijnen en bruinrode deuren huist de Doesburgsche Mosterd- en Azijnfabriek, annex museum. Binnen is op de houten schoorsteenmantel met punaises een spreuk geprikt: „Hij heeft wel lust tot soppen, die zijn brood in den mosterd doopt.” Voor de prijs hoef je het niet te laten. De potjes Doesburgsche mosterd op de rood-gele toonbank kosten een, twee, drie euro. Voor wie wat meer wil besteden, is de smaakmaker ook verkrijgbaar in Keulse potten. :::photo_gallery 2::: ## Ambacht De fabriek draait volop. Eigenaar Timon Houwers (31) is juist knoflookazijn aan het maken. Hij onderbreekt het werk voor een gesprek en een rondleiding. „Dit is een klein bedrijf, ik heb één collega. We maken 500 kilo mosterd per dag. Dat is niet weinig, maar ook niet zo veel als een gewone fabriek produceert. We kunnen bij het ambachtelijke blijven doordat we ook een museum zijn. Die combinatie maakt de Doesburgsche Mosterd- en Azijnfabriek uniek.” :::author_streamer 2::: Op een oud bureau ligt een multomap open bij de gelijkenis van het mosterdzaadje, met een tekst uit Mattheüs 13. Houwers: „Doesburgsche mosterd wordt in de archieven voor het eerst vermeld in 1457. Gosen Momme kreeg toen een boete voor het vervaardigen van mosterd. Waarom, dat staat er niet bij.” De Doesburgsche Mosterd- en Azijnfabriek is sinds 1969 te vinden aan de Boekholtstraat, waar in 1975 ook het museum opende. „Dit jaar vieren we ons vijftigjarig bestaan.” Bij een historische mosterdmolen vertelt Houwers over zijn product, dat de ruimte vult met een heerlijke geur. Mosterdzaad weekt vóór het malen 24 uur in azijn, die voor houdbaarheid zorgt. „Je komt azijn in de Bijbel al tegen, als edik.” ## Polsen Oogsten, dorsen, wannen, malen: het museum belicht het hele proces. Houwers: „Er is geel en bruin mosterdzaad. Hoe donkerder het zaadje, hoe pittiger. Zo kun je de smaak bepalen. Je voegt het mosterdzaad toe aan de binnenkant van de molensteen. De afstand tussen de stenen bepaalt hoe grof of fijn de mosterd wordt. De mosterd mag niet te dun of te zuur zijn. Het is handwerk.” Ook de potjes vullen Houwers en zijn collega met de hand. „Zo’n 2000 per dag, dat is het maximum. Je moet je polsen in de gaten houden.” :::photo_gallery 3::: Buiten, tegenover het museum, hangt aan een gevel een schild met een witte eenhoorn. Leilindes zijn in herfsttooi, een kweepeer biedt nog mogelijkheden voor de napluk. Aan het einde van de Bergstraat, even verderop, heeft een laatgotisch huis duidelijk betere tijden gekend. Zelfs de lantaarn op de stoep is kromgebogen. Het pand, hoewel verpieterd, zou niet misstaan in een Frans stadje. Najaarszon valt op het pleisterwerk. Dat is geel. Mosterdgeel. :::kader 1::: :::kader 2:::

Doesburg: kleurrijk stadje met fikse dot mosterdgeel

Wat vond je van dit artikel?

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Doesburg: kleurrijk stadje met fikse dot mosterdgeel

Wat vond je van dit artikel?

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram