Wie bij mijn oma is geweest, gaat altijd met meer naar huis dan waarmee hij kwam. Deze avond is daarop geen uitzondering. We hebben bij oma gegeten en ik ga vast een tas boeken in de auto zetten. Sifra neem ik meteen mee, want die heeft het de hele tijd voorzien op oma’s prullaria. Ik laat haar wel even over de autostoelen klauteren, terwijl ik naar binnen ga om de rest van de spullen en de kinderen te halen.
Even later sta ik met de kinderstoel en de luiertas onder mijn arm bij de achterklep van de auto. Maar hé, waarom gaat die nou niet open? Mijn hart slaat een slag over als ik besef wat er aan de hand is: de sleutel ligt nog in de auto en Sifra moet aan de afstandsbediening gezeten hebben. Ze zit opgesloten en zal zelf weer op het juiste knopje moeten drukken om de deuren te ontgrendelen.
Probeer dat maar eens duidelijk te maken aan een kind van anderhalf. Ze heeft bovendien wel iets anders aan haar hoofd. Als we naar de sleutel wijzen, zwaait ze enthousiast terug en vervolgens drukt ze haar neus plat tegen het raam. Daarna klimt ze over de stoelen en ze probeert alle knopjes uit die ze tegenkomt. Al gauw staan de lampen aan en wissen de ruitenwissers uitbundig de miezerregen van de ramen. Dan zet ze ook de radio aan. Op volle sterkte. Het nieuws van halfnegen schalt door het ingedutte seniorenstraatje. We staan er machteloos bij.
Ik bel Jan om hem op de hoogte te stellen van onze penibele situatie. Hij slaat direct aan het googelen. Maar de autokenners op de internetfora vinden het vooral iets voor een dom blondje om je sleutel in je auto op te sluiten en bieden verder geen soelaas. Gelukkig wonen mijn ouders in de buurt en is mijn vader bereid om de reservesleutel bij ons thuis op te halen.
Grote vraag is intussen of Sifra het over een uur nog zo leuk zal vinden in de auto. Maar gelukkig, na vijf minuten drukt ze toch ineens op het juiste knopje. Mijn vader keert weer huiswaarts en wij kunnen eindelijk ook instappen. Daar gaan we, veel te laat voor een doordeweekse avond, maar vooral opgelucht. En met de mistlampen aan.
Neline is getrouwd en moeder van Martha (9), Abel (7), Jolijn (6), Reinout (4) en Sifra (1).
beeld: Tineke van der Eems
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
