Dr. Herman Selderhuis is doordeweeks hoogleraar, op zondag dominee

Een loopbaan als predikant en theologisch hoogleraar lag ver buiten het perspectief van de jonge Herman Selderhuis. Hij groeide op in een randkerkelijk gezin in Enschede. Zijn moeder was dooplid, zijn vader buitenkerkelijk. Het was op de middelbare school dat hij tot geloof kwam en zijn belangstelling werd gewekt voor de Bijbel en in het verlengde daarvan voor de kerk. Het leidde ertoe dat hij op zestienjarige leeftijd –samen met zijn moeder– belijdeniscatechisatie ging volgen en zich liet dopen in de christelijke gereformeerde kerk van zijn geboorteplaats.

Wanneer ontstond het verlangen om predikant te worden?

„Nadat ik was gedoopt, wilde ik de Bijbel nog beter leren kennen. In het examenjaar overwoog ik nog om rechten te gaan studeren, maar het is theologie geworden, in Apeldoorn. Ik meende dat het een theologische stad was, waar het wemelde van de theologische boekhandels en antiquariaten. Dat viel zwaar tegen. De mensen op het station wisten niet eens waar die theologische hogeschool stond. Bovendien kon ik pas theologie gaan studeren na een vooropleiding van twee jaar, om me het Grieks en Latijn eigen te maken. Elke woensdag en vrijdag ging ik daarvoor naar meneer Vrijmoed in Zwolle.

Na een aantal maanden besloot ik naar Amerika te gaan. Daar heb ik een halfjaar Grieks, Latijn en filosofie gestudeerd aan Calvin College in Grand Rapids. Met het idee definitief naar Amerika te emigreren, een jongensdroom. Maar het liep anders. In die periode raakte ik ervan overtuigd dat ik predikant moest worden. Ik ben teruggekeerd, heb me na de vooropleiding aangemeld voor het admissie-examen en werd door het curatorium aangenomen. Het was een geleidelijke weg: van belangstelling voor de Bijbel naar interesse voor theologie tot het verlangen zelf de boodschap van de Bijbel uit te dragen.”

Wat verstaat u precies onder roeping?

„Het besef dat de Heere je geeft om een bepaalde taak te moeten verrichten en de bijbehorende weg te gaan. Bij mij die van het predikantschap. In mijn omgeving wekte die keuze wel wat verbazing. In een bakkerswinkel in Enschede stond een klasgenote van de lagere school achter de toonbank. Toen ze hoorde dat ik dominee wilde worden, was haar reactie: „Ach, en je was altijd zo’n leuke jongen.” Dat zei genoeg over haar visie op dominees.”

U heb nooit twijfels gehad over de juistheid van uw keuze?

„Nee. Die werd wel geregeld bevestigd. In het voorspoedige verloop van de studie, de acceptatie van mijn Amerikaanse studieresultaten door de TUA en de positieve beslissing van het curatorium.”

Vraagt het predikantschap om een bijzondere roeping?

„Dat zou ik niet willen zeggen. Daarvoor ben ik te veel beïnvloed door Luther. Als dertienjarige las ik zijn boeken al, toen vooral vanuit historische belangstelling. Luther wilde af van het onderscheid tussen geestelijken en leken en het verschil tussen een algemene en een bijzondere roeping. Het is een feit dat het predikantschap veel van een mens vraagt, maar hetzelfde geldt voor het werk van een stratenmaker. In fysiek opzicht. Van de bedrijfsleider van een supermarkt wordt psychisch veel gevraagd. God gebruikt verschillende mensen op verschillende posten. Je moet erachter zien te komen waar je gaven liggen en daarmee, biddend om Gods leiding, aan het werk gaan.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 23, 1 augustus 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen