Dr. Reinier van Kooten en dr. Jan Hoek zijn kerkelijk gescheiden, geestelijk een

Bij de kerkelijke scheuring in 2004 maakten de hervormd-gereformeerde zwagers Jan Hoek en Reinier van Kooten een verschillende keuze. Ze beleefden er beiden pijn aan, maar het gaf geen breuk in de goede verhouding. „Jan begreep mijn motivatie en ik de zijne, hoewel onze beslissing verschillend was.”

Nu ze met emeritaat zijn, dragen ze binnenshuis bij voorkeur vrijetijdskleding, maar vanwege de komst van de fotograaf hebben ze een net pak aangetrokken. „Fijn dat je me er even op attendeerde”, zegt Jan Hoek, nadat hij zwager Reinier van Kooten heeft begroet. „Anders was ik in coltrui gekomen.”

Hoe en wanneer leerden jullie elkaar kennen?

Jan: „Dat was aan het eind van de studietijd. Rein studeerde in Utrecht, ik in Leiden. Alie, de zus van Rein, studeerde er geneeskunde. Ik leerde haar kennen op het dispuut Panoplia van de CSFR. We vonden elkaar leuk, maar ik had van thuis meegekregen dat het voorrecht om te mogen studeren wel betekende dat ik niet te vroeg aan verkering moest beginnen. Daarom stelde ik het wat uit. Op een gegeven moment heb ik de sprong gewaagd. Rein, toen al getrouwd, heeft daarin een stimulerende rol gehad. Ik kom uit Katwijk en woonde nog thuis. Soms kwam hij bij ons op bezoek.”

Reinier: „Ik deed mijn vicariaat in Katwijk en had wel in de gaten hoe het tussen mijn zus en hem lag. Ik dacht: ik moet maar de knecht van Abraham zijn.”

Jan (lachend): „Hij heeft faciliterend gewerkt.”

Reinier: „Ik kende je al van de kansel. Jij preekte eerder dan ik, omdat je in Leiden na het behalen van je kandidaatsexamen al mocht gaan preken.”

Jan: „Nu je het zegt. Ik was twintig en preekte ook een paar keer in Delft, waar je vader stond.”

Reinier: „Ik herinner me nog dat een paar oudere dames zeiden: „Die jongen wordt niet oud.” Ze zagen je als een soort McCheyne, die wel vroeg zou overlijden.”

Jan: „Daarin hebben ze zich toch vergist.”

Wat deed u kiezen voor Leiden?

Jan: „Katwijkse jongens die dominee wilden worden, gingen in Utrecht studeren, dus dat was ook mijn gedachte. Tot ik op een zondag na de kerkdienst met een paar ouderlingen naar huis liep, en een van hen zei: „Waarom ga je niet naar Leiden? Dat is dichtbij en je kunt de duivel beter op de klompen horen aankomen dan op de sokken.” Dat sloot aan bij wat ik wel gerieflijk vond. Gewoon thuis blijven en heen en weer brommen naar Leiden.”

Reinier: „Hij werd thuis lieflijk verzorgd. Het was een warm gezin, waar ik graag kwam. Ik voel me overal thuis waar het huiselijk en hartelijk is. Dat was daar het geval.”

Lees het hele interview met Jan Hoek en Reinier van Kooten in Terdege (nr. 5, 28 november 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen