Drieling Robbert, Reinette en Gerrine: We komen altijd weer samen

Je bent een bijzonder figuur, jij”, moppert Reinette quasi-verongelijkt op haar zus in het huis van hun broer in Doornspijk. „Wie drinkt er nou meloenthee? Dat lust echt niemand.” Haar zus lacht haar gemaakt lief toe, totaal niet onder de indruk van Reinette. De twee weten wat ze aan elkaar hebben.

Broer Robbert ziet het vertrouwde schouwspel aan vanaf een andere bank. Hij is de gemakkelijke van het stel en vermijdt al van jongs af aan als het even kan ruzie met z’n zussen. Een beetje nonchalant is hij ook, vinden de andere twee. „Toen ik al getrouwd was, gebruikte jij het huis van pa en ma als een hotel”, zegt zus Reinette. „Je at er en je sliep er alleen.” Gerrine: „En hij liet op de basisschool altijd zijn jas en tas liggen, omdat hij wist dat wij die wel mee naar huis zouden nemen. Totdat de juf zei dat dat niet meer mocht.” Robberts vrouw Lisa schiet in de lach. „Jullie zijn de mist in gegaan door dit voor hem op te lossen.” Plagend: „Daar heb ik nu nog last van.” Robbert gooit speels een kussen naar haar hoofd.

De toon is gezet, de sfeer is als vanouds. Al zien ze elkaar de laatste jaren niet meer wekelijks vanwege gezin en werk, hun band blijft onbreekbaar.

Schilderij

Ook vader Bert is aangeschoven in het huis van Robbert en Lisa. Ze hebben hem al zo vaak uitgehoord over hun geboorte, maar ze kunnen het niet laten om dat nog een keer te doen. Reinette: „Wanneer wisten jullie dat er drie zouden komen? En wisten jullie ook van welk geslacht we waren?”

Hun moeder, die inmiddels overleden is, had het gezien op de echo, vertelt hun vader. Het Nunspeetse echtpaar had een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaan en wist dat er drie eicellen bevrucht waren. Dat was bijzonder, maar ook weer niet schokkend, vertelt hij nuchter.

De baby’s groeien goed gedurende de zwangerschap. Tenminste: Robbert en Reinette. Gerrine ligt achteraan en heeft het moeilijk. Toch worden ze maar drie weken te vroeg geboren via een keizersnee. Reinette, zelf zwanger van de vierde: „Als je foto’s van mijn moeder ziet aan het eind van de zwangerschap, snap je niet dat ze het zo lang heeft volgehouden.”

Pa Koster: „Ik mocht toen het zover was naast de chirurg staan. Ze lieten me het baarmoedervlies zien, met daaronder de kindjes. Dat was het prachtigste schilderij dat ik ooit gezien heb. Daar lagen ze dan, met z’n drieën. Machtig mooi.”

Gerrine komt als laatste ter wereld en wordt meteen meegenomen door artsen en verpleegkundigen om te worden gereanimeerd en beademd. Pa Koster: „Dat is moeilijk, hoor. Je wilt liefst meteen achter de arts aanlopen, maar dat mocht niet. Dan sta je daar bij twee gezonde baby’s, maar je denkt er maar aan één. Gelukkig begon Gerrine al vlug te huilen.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 17, 9 mei 2023).

beeld: Renate Bleienberg-van Leeuwen

Drieling Robbert, Reinette en Gerrine: We komen altijd weer samen

Ontvang onze nieuwsbrief

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Drieling Robbert, Reinette en Gerrine: We komen altijd weer samen

Ontvang onze nieuwsbrief

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram