Droomhuis

Op een zondagmiddag als ik denk even alleen in de ‘woonkamer’ te zijn, zie ik vanuit mijn ooghoeken iets bewegen. Meteen sta ik helemaal op scherp: een muis! Natuurlijk is er na mijn gil –ja echt, ik gil om een muis– in de hele caravan niets meer te ontdekken. Er zijn ook zoveel kiertjes en openingen waar zo’n klein beestje zich kan verstoppen. Ik krijg helemaal de kriebels van dat idee.

In ons vorige huis hebben we ook een tijdje muizen gehad en toen liepen ze zelfs onder ons bed! Maar wat gaan we hiermee doen? Alles muisdicht maken is in deze tijdelijke woning eigenlijk geen optie. Jan stelt mij een beetje gerust door hier en daar wat gaten te dichten, maar wel met de wetenschap dat er nog tig van die openingen zijn waar die muis (of muizen) zich kunnen verstoppen. Dan zit er maar één ding op: een muizenjager in huis halen. En zo ga ik met de kinderen naar de dierenwinkel om allerlei kattenbenodigdheden te kopen.

De volgende dag staan we met het kattenreismandje bij een boerderij in onze straat om ons eerste huisdier op te halen: een kitten. En wat een gezelligheid brengt zo’n beestje met zich mee. Overdag wordt er veel geslapen, maar zodra het donker wordt, rent hij over de bank en de stoelen om vervolgens in de gordijnen te slingeren en zo de hele caravan door te gaan. Het beestje is snel gewend bij ons en bewaakt zijn territorium goed; geen muis meer gezien sinds deze kitten hier rondloopt!

In de boerderij hebben we van deze muizenissen gelukkig geen last. Er komt een lang verwachte e-mail: er is een datum vastgesteld voor het bezorgen van onze nieuwe keuken! Maar voor het zover is, moet eerst de hal klaar zijn en de trap geplaatst. Als eerste moeten de muren bij het trapgat gestuukt zijn. In de late avonduurtjes bouwt Jan de rolsteiger in de hal en maakt ook de muren bij het trapgat geel. Lang is dit geel niet zichtbaar, want ook hier zit alweer snel een verse stuclaag overheen.

Het leuke aan die verbouwingsperiode vind ik toch wel de spontane uitjes om materialen uit te zoeken en op te halen. Dit keer wordt het een ritje naar Barendrecht, waar een zaak zit met een flinke voorraad oude eiken balken. Hier zoeken we het mooiste eiken uit voor de vide in de hal, de schoren aan de eiken gebinten in de woonkamer en een oude balk voor de schouw, straks in de keuken. Het mooie aan dit oude eiken is dat er geen balk hetzelfde is, maar toch heeft het dezelfde uitstraling. Eikenhout is een hardhoutsoort en dus moet de kettingzaag eraan te pas komen om dit harde hout door te zagen. De bint voor onder de vide in de hal wordt het eerst op maat gezaagd. De hal is zo groot dat de heftruck er kan staan; wel zo handig om die zware bint op z’n plek te krijgen.

Na een lange levertijd is het dan ook eindelijk zover dat er een paar nieuwe kozijnen kunnen worden opgehaald. Als eerste de kozijnen met de openslaande deuren voor in de woonkamer. Omdat we aan de andere kant van de woonkamer weer stalramen krijgen, hebben wij gekozen voor twee paar openslaande deuren met grote ramen. Hierdoor hebben we straks meer licht in de woonkamer.

Ook het nieuwe voordeurkozijn is geleverd. Mijn timmerman kan dit soort dingen allemaal zelf en zo heeft de boerderij in één ochtend twee paar nieuwe openslaande deuren. Om dit te plaatsen moet er wel een stuk van de oude buitengevel gesloopt worden. Wat een contrast, die oude buitengevel met een prachtig nieuw kozijn erin! En binnen wordt het nu al een stuk huiselijker omdat er veel meer licht naar binnen komt. Ondanks de bouwmaterialen die er staan, voel ik al helemaal de sfeer die ik graag in de woonkamer wil hebben. Wat een plaatje zo, dat balkenplafond, de oude eiken gebinten en deze openslaande deuren bij elkaar. Diezelfde middag wordt de nieuwe keuken geleverd en alle losse keukenonderdelen worden netjes in de boerderij gezet.

Maar eerst verder in de hal. Binnendeurkozijnen stellen, de muren voorstrijken en daarna stuken; als echte duizendpoot doet mijn timmerman dit ook allemaal zelf. Het vele werk in de boerderij wordt veelal in de late avonduren en op de zaterdagen gedaan. En het resultaat is prachtig. De hal is gestuukt: tijd om de eiken bordestrap te plaatsen. Ik ben er die avond bij, houd hier en daar een trede vast terwijl Jan het eerste gedeelte van de trap in elkaar zet. Met het petje op de trapspil en de zwarte spijltjes in de trapboom, is dit nu al een plaatje. De volgende avond wordt de trap verder afgemaakt en ook het hek op de vide is af. Het voelt haast onwerkelijk als ik voor het eerst naar boven ga op deze prachtige trap. Wat een droomhuis, nu al!

beeld: Martine Hoogerbrug