Ds. William Middelkoop en ds. Florimco van der Rhee weten zich vooral broeders v

In karakter zijn ze elkaars tegenpolen. De een is extravert, de ander introvert. Inhoudelijk groeiden William Middelkoop en zwager Florimco van der Rhee steeds meer naar elkaar toe. „De band tussen ons is niet in de eerste plaats vakmatig, zelfs niet familiair, maar geestelijk.”

Het gesprek met zwager William, in de pastorie in Harderwijk, betekent voor Florimco van der Rhee tegelijk een ontmoeting met zijn oudste zus. Negen jaar ouder dan hij. „Ik was een nakomertje en Marlene had voor mij iets van een tweede moeder. Dat is zo gebleven.” William leerde hij als kleuter al kennen. „Onze ouders waren met elkaar bevriend, dus over en weer vonden geregeld bezoeken plaats.”

William: „Je oma uit Bunschoten zie ik nóg voor me, in haar Bunschoter dracht.”

Florimco: „Die heb ik niet gekend. Dat geeft iets weer van het leeftijdsverschil tussen ons. Ik was elf jaar toen jij verkering kreeg met Marlene.”

Hoe vond u dat?

„Op die leeftijd is het best spannend als je zus verkering krijgt; ook nog eens met iemand die je kent. Ik herinner me dat ik in een ander deel van de kamer zat te spelen en zag hoe William en Marlene in gesprek waren met mijn ouders.”

William: „Omgekeerd zag ik jou als het broertje van Marlene dat vaak zat te schaken tegen zijn schaakcomputer.”

Florimco: „Ik zat in die tijd op schaakles, in het gebouw waar ik ook orgelles kreeg. Ik ben nog altijd een liefhebber van schaken. En van orgelspel.”

William: „Ik ook, met dit verschil dat jij het echt kunt en ik maar wat aanrommel. Ja, dat meen ik serieus. Ik speel orgel, piano en gitaar, maar les heb ik nooit gehad.

Toen Marlene en ik verkering kregen, studeerde ik al aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn, na een omweg. Na het havo-examen ben ik de pedagogische academie gaan doen, aan de Driestar in Gouda. Latent leefde de gedachte dat God andere plannen met me had, maar daar wilde ik niet aan toegeven. In het eerste jaar van de pabo is Hij op een heel krachtige manier in mijn leven gekomen, tijdens een jongerenbijeenkomst. Ik wilde meteen switchen naar theologie, maar adjunct-directeur Izak Kole adviseerde me eerst de studie af te maken. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Van die opleiding heb ik veel profijt gehad. Na de pabo ben ik de studie oude talen gaan volgen, een vereiste voor de theologische opleiding in Apeldoorn.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 6/7, 12 december 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen